Tasmania

Ik (Andrea deze keer) ben terug van een week Tasmania. Het was een fantastische ervaring om daar te zijn. Wouter heeft net een nieuwe manier ontdekt om foto's op onze weblog te zetten, dus hieronder een diashow! 3 weken geleden werd ik door iemand uit de kerk gebeld of ik zin had om mee te gaan naar Tasmania. Er zou een conferentie zijn voor jeugdclubleiders. Niet dat ik een jeugdclub leider ben, maar het was de bedoeling dat het groepje uit onze kerk (4 vrouwen) er een paar dagen aan vast zouden knopen om Tasmania te bekijken. En ze zouden het gezellig vinden als ik mee kwam. Wat een kans! Ik hoefde niet lang na te denken om 'ja' te zeggen. Fantastische manier om mensen te leren kennen, en om een ander stuk van het land te zien. Bovendien kan ik het nu nog doen, omdat ik nog geen vaste baan heb. Snel op internet gaan zoeken of er nog wel vliegtickets waren en gelukkig, het kon nog. zo gingen we dus met z'n 5-en. De conferentie was van vrijdagavond tot maandagmorgen. Wij gingen van donderdag tot donderdag. De conferentie zelf was in Hobart. Tussen alle lezingen door, hadden we daar ook nog tijd om rond te lopen. Prachtige stad! Overal bergen rondom. O.a. Mount Wellington, waar Marianne VanDam (Ja, Nederlandse naam, haar ouders zijn in 1969 naar Australie geemigreerd. Ze staat op 1 van de foto's met haar fototoestel) en ik meegingen met een toer: een toerbus bracht ons bovenop de berg en we fietsten naar beneden. Prachtige uitzichten! En we genoten van de herfstkleuren. Die heb je hier in West Australie niet. De geur van de herfst deed me denken aan Nederland. Hobart zelf is een vissersplaats. De stad heeft nog een oud gedeelte met Europese huizen (1850). Middenin Hobart zag ik ineens onze Nederlandse driekleur wapperen, tezamen met de Australische vlag! Wat een goed gevoel geeft dat. Helemaal toen ik bij het monument las, dat het een gedenkteken voor Abel Tasman was, de Nederlander die Australie had ontdekt! Het monument was onthuld door niemnad minder dan 'Queen Beatrix'! Op dinsdag zijn we met z'n allen in Port Arthur geweest. Een oude stad die in de strafkolonie Australie dienst deed als gevangenis, als de kolonisten als nog in de fout gingen. Inmiddels is de stad verlaten en zijn de gebouwen ruines. Een enigszins vreemde ervaring om temidden van ruines van zo'n 100 jaar oud te lopen. De mensen hier vinden dat zeer indrukwekkend, maar bijv. Rome en Efeze zijn van andere orde... We hadden op woensdag de tijd om een van de Nationale Parken (Mount Field) te bezoeken. Daar waren prachtige watervallen en stamvarens. Het voelde er koel, vochtig en fris. Een heel ander gevoel dan het droge Perth! Ik heb enorm genoten van dit prachtige gedeelte van Australie. Het is een aardig eind uit de buurt (zo'n 5 uur vliegen). En het was heel goed om de andere 4 een stuk beter te leren kennen. En natuurlijk om allerlei mensen te spreken tijdens de conferentie. En: het is nu ook weer goed om thuis te zijn!