Daily life

Eindelijk, we kunnen weer douchen. Weinig dingen die we echt missen hier, maar anderhalve week niet kunnen douchen is wel vervelend. Dan merk je weer wat een luxe het eigenlijk is om gewoon onder een warme douche te kunnen stappen en te blijven staan zolang je zin hebt. Geen warm water betekende ook: water koken als je wilt gaan afwassen, water koken als je de was wilt gaan doen, waer koken als je een keer wilt schoonmaken. Ofwel, alles duurt tig keer zo lang. Maar goed, gisteren is er heel de dag iemand bezig geweest om de ketel weer aan de gang te krijgen. En ondanks het feit dat het probleem veroorzaakt werd doordat het water niet in de ketel bleef maar via het overdruk ventiel direct naar buiten spoot, ging de beste man er eerst vanuit dat het aan de watertoevoer zelf lag. Ketel van de muur gehaald, onderdeel vervangen (eerst onderdeel ophalen in het dorp, hij kwam alleen met een plastic tasje met twee tangen en twee schroevendraaiers), ketel weer ophangen en .. vervolgens spoot het water weer via het overdruk ventiel eruit. Ketel eraf, overdruk ventiel was inderdaad kapot, naar het dorp om een nieuw ventiel te halen, niet op voorraad aanwezig (moet uit Colombo komen later deze week), beetje prutsen aan het ventiel en nu drupt het water er maar heel langzaam uit. Langzaam genoeg om weer warm water te hebben. Boodschappen doen we meestal bij de Cargills: een supermarktje waar je redelijk wat kunt kopen. Wel even opletten als je iets uit de vriezer meeneemt dat niet net in de dagen ervoor de stroom uitgevallen is. Dan ligt er dus gewoon bedorven spul in de vriezer: weer keurig ingevroren, maar toch niet meer helemaal in originele staat. De winkel is trouwens goed voor de werkgelegenheid: bij de ingang staat de hele dag iemand om de deur open te doen, je paraplu aan te nemen en je eigen tas in een rek te zetten (mag officieel niet mee de winkel in). Van 8 uur 's ochtends tot 9 uur 's avonds, 6 dagen per week: wat een baan! Groenten kopen we trouwens op de markt: een klink aantal kraampjes waar ze flink wat verkopen, bananen genoeg in ieder geval! Over stroom gesproken: de laatste twee weken is het echt raak. Eigenlijk elke dag zitten we wel een paar uur zonder stroom, gelukkig meestal overdag. De laptop heeft gelukkig een batterij, maar als het 's avonds uitvalt dan is het dus echt pikdonker: zit je 's avonds om 7 uur met een zaklantaarn te wachten tot het licht weer aangaat! Het meest irritante zijn echter de storingen van een paar seconden: zit je achter een computer op school, valt de stroom weg. Computer uit, werk kwijt. Na een paar seconden is de stroom weer terug, computer gaat weer aan en na ongeveer twee minuten herhaalt het zich weer. Als je dat 5 keer achter elkaar meemaakt, dan begin je dat wel zat te worden. Onderweg naar de winkel komen we langs een bouwplaats waar een groot overheidsgebouw gebouwd wordt, of er wordt een verdieping bovenop gebouwd, niet helemaal duidelijk. Elke dag zijn er weer een flink aantal mensen bezig, maar we hebben de voortgang nog niet kunnen ontdekken sinds we hier eind augustus aankwamen. Hier werkt men nog duidelijk niet met pre-fab onderdelen, alles wordt ter plaatste gegoten, gemetseld etc. Als er hier trouwens een ARBO wetgeving is, dan is die duidelijk minder streng dan in Nederland: vooral de steigers lijken me geen pretje om op te staan: soms van ijzer, meestal van bamboe, gewoon een los plankje om op te staan en dan +- 15 meter hoogte. Afgelopen zaterdag naar de kapper geweest, ook een ervaring apart. Allereerst sprak de man geen engels, dus het was echt een verrassing waarmee ik naar buiten zou komen. Gelukkig leek hij één standaard model te knippen en dat ging prima. Probleempje was trouwens wel dat ik flink wat langer ben dan de gemiddelde Sri Lankaan en dat de kapper korter was dan de gemiddelde Sri Lankaan en dat de stoel niet vertelbaar was: ik hing dus half onderuit in de stoel, hij stond continu op zijn tenen. Maar goed, voor 80 rupees (60 eurocent) was ik weer klaar, voor zo'n prijs mag je zeker niet klagen. Voor we naar Australia vertrekken ga ik nog een keer... Afgelopen zondag naar de Methodisten gemeente geweest, kennis gemaakt met een Canadese vrouw die voor een aantal maanden als vrijwilligster werkt in Painters home, een weeshuis hier in Nurelia. Leuk om nog een westerling te leren kennen. Andrea heeft trouwens ook nog een Koreaans jongetje in de klas, zij wonen hier ook in Nurelia. Gaan we binnenkort ook nog een keer langs, heel benieuwd hoe een Koreaans gezin hier verzeild is geraakt. En verder is er ook nog een ouder Brits echtpaar dat in de Methodisten gemeente werkt als missionaries: we hadden ze al in februari ontmoet, maar ze waren nu net een maand uit Sri Lanka. Ze zijn nu weer terug in Sri Lanka (tot eind december) dus daar kunnen we binnenkort ook langs: genoeg contacten! Morgen met de bus naar Colombo om Jan Luursema en Jos Specken op te halen. 's Ochtends vroeg vertrekken, dan hoop ik halverwege de middag in Colombo aan te komen. En donderdag ochtend vroeg weer met de trein naar boven, naar Nurelia. Andrea werkt gewoon op school deze twee dagen en hoopt bij Matthew en Rebecca te slapen. Finally, we can take a shower again! There are not that many things we are really missing over here, but not being able to take a shower for one week and a half can be a hassle. At that moment you start to realize what luxury it is to take a hot shower as long as you like. No warm water means also: heat water before washing the dishes, heat water before washing the clothes, heat water before cleaning, everything takes quite some time! Anyway, yesterday somebody has been busy with the warm water system for a whole day in order to repair it. And although the problem the water just got out of the system via the over-pressure escape route, the man just insisted on the fact that the problem was caused by the water supply itself. So got the system from the wall, replaced some part (he first needed to get that part in town, he just came with a couple of tools like two screwdriver), attach the system to the wall again and ... the water just again flowed from the system via the over-pressure route! Got the system again from the wall, took the over-pressure part from the system, back to town again, no spare part available (needs to some from Colombo later this week), so trying to fix that part himself and now the water only drips out of the system. Slow enough to have warm water again! Most times we buy the groceries at Cargills: a supermarket where you can buy most things we need. But just be cautious if you want to buy something from the frozen section of the shop and there has been a power black-out in the last couple of days. Everything might have been frozen again, but it might not be suited for consumption! The supermarket is open from 8AM to 9PM, 6 days a week and everyday there is the same man standing at the entrance opening the door, taking in your bag and umbrella. Imagine having such a job! For vegatables we go the local market. Enough to get, especially lots of bananas! Speaking about electricity: last two weeks we have regularly black-outs. Almost every day we are without electricity for a couple of hours, mostly during daytime. The laptop luckily runs on the battery, but a black-out during evening, is quite 'funny': it really gets dark! Waiting with your flashlight switched on 'till electricity comes back again. But black-outs for just a couple of seconds are the worst: sitting behind a computer at school, no electricity. Computer switched off, work lost. After a few seconds electricity comes back on, computer restarts and after two minutes the pattern repeats itself! Experiencing that five times in 10 minutes isn't that funny at all. On our way to town we pass by a construction site of some government building. Everyday quite some people are working over there, but we have not seen any progression since we arrived end of August. They are clearly not working with pre-fab parts; everything is done at the site itself. Last Saturday I went to the barbershop, quite some experience. The man did not speak any English, so it was a surprise how I would leave the shop again. Luckily, he had one standard model and that was fine! Some minor problem: I'm taller than the average Sri Lankan and he was smaller than the average and there was no way to lower the seat: So I was almost laying on the chair, he was standing on his toes all time. But anyway, for 80 rupees (about 70 dollar cents) no reasons to complain! Before we leave or Australia, I'll go again... Last Sunday we went to the Methodist church and met a Canadian woman who was working as a volunteer in Painters home, a local orphanage. Nice to meet another westerner! In Andrea her class there is also a Korean boy, they also live here in Nurelia. We will visit them in the near future, just curious how a Korean family ends up here in Nurelia. Ad there is an older British couple that work as missionaries in the Methodist church: we already met them in February, but this last month they had been out of Sri Lanka and they just returned. Hope to visit them as well: enough new contacts over here! Tomorrow I hope to go to Colombo by bus to meet two friends from Holland. Leave early in the morning to arrive mid afternoon in Colombo. And Thursday we hope to come back to Nurelia by train. Andrea will be at school these two days and spend the evening and night at Matthew and Rebecca their place.