Conflict

Verschillende mensen hebben ons als eens gevraagd naar de veiligheid in Nurelia en Sri Lanka in het algemeen. Met het directe verzoeknummer van Carien wordt het tijd om daar wat uitgebreider over te schrijven. Allereerst, hier in Nurelia merken we er zelf weinig van: geen uitgebreide veiligheidsmaatregelen op straat, geen zwaarbewapende militairen, geen roadblocks. Indirect zijn er wel een aantal kleine dingen: een aantal bossen op de bergen rondom Nurelia zijn verboden gebied, een gezin hier in Nurelia is vertrokken, ze waren betrokken bij een Hindu tempel met mogelijke banden met de LTTE (Liberation Tigers of Tamil Eelam), voordat we hier kwamen, in juni, waren er soms op straat grootschalige controles waarbij voor de Indian Tamils naar hun papieren werden gevraagd, terwijl de Singalezen gewoon door konden lopen. Dat wat betreft ons dagelijkse leven, wat we direct zelf meemaken: weinig dus! Misschien goed om meer informatie over het conflict zelf te geven. Op Sri Lanka leven al verschillende bevolkingsgroepen, naar etniciteit: Singalezen (de grootste groep), Tamils en Indian Tamils en Burghers. De Singalezen en Tamils leven hier al eeuwenlang, de Indian Tamils zijn door de Britten vanuit India overgebracht, toen Ceylon nog een Britse kolonie was, om te gaan werken op de theeplantages. De Tamils leven vooral in het noorden en het oosten van het eiland, de Indian Tamils leven vooral in de zogenaamde Hill Country, daar waar de thee plantages zijn (o.a. hier in Nurelia dus). De Singalezen leven vooral in het westen, het zuiden en ook in de Hill Country. De Singalezen zijn met ongeveer 80% veruit de grootste bevolkingsgroep. De Burghers zijn afstammelingen van de Nederlanders toen die op het eiland waren. Veel Burghers zijn na de onafhankelijkheid naar Australia vertrokken. Onderverdeeld naar religie vormen de Boeddhisten de grootste groep, globaal gezien zijn alle Singalezen Boeddhist. Binnen de Tamils groep en de Indian Tamils zijn er verschillende religies vertegenwoordigd: het grootste gedeelte is Hindoe terwijl kleinere groepen of Moslim of Christen zijn. Op Sri Lanka zijn er op dit moment drie officiele talen: Singalees, Tamil en Engels. Deze drie talen zijn overal terug te vinden: er zin verschillende televisie zenders in de verschillende talen, verschillende kranten, de overheid werkt in drie talen etc. Er zijn Singalees talige scholen, er zijn Tamil scholen. Tamil wordt gesproken door de Tamils en de Indian Tamils, Engels wordt vooral gesproken door de meest welvarende klasse op het eiland (uit elke bevolkingsgroep). Toen Ceylon een Britste kolonie was heeft men vooral de Tamil bevolkingsgroep gebruikt om het eiland te besturen: de Tamils vormden de wat rijkere bevolkingsgroep in die dagen, de handelaren, technici, onderwijzers etc. De grootste bevolkingsgroep, de Singalezen, voelden zich achtergesteld en na 1948, toen Sri Lanka onafhankelijk werd, heeft men geprobeerd om dit meer gelijk te trekken: de overheid werd tweetalig zodat er voor elke positie eigenlijk twee mensen nodig waren: een Singalees en een Tamil. Op universiteiten kwamen veel meer Singalese sudenten, in het bedrijfsleven werden de Singalezen veel meer naar evenredigheid vertegenwoordigd, ofwel de emancipatie van een complete bevolkingsgroep kwam snel op gang. Maar ondanks deze ontwikkelingen en ondanks hun meerderheid bleven de Singalezen zich een achtergestelde groep voelen en ontstond er een beweging om het Singalees de enige officiele taal te maken op het eiland: de zogenaamde 'Sinhala Only' beweging. De overheid zou zich alleen vanhet Singalees mogen bedienen, het onderwijs zou volledig Singalees-talig moeten zijn etc. Drijvende krachten achter deze beweging waren vooral fanatieke Boeddhisten. Twee keer, in de jaren '50 en in de jaren '60, is een wet met deze strekking aangenomen, maar de uitwerking is nooit echt tot stand gekomen. Allereerst omdat het praktisch niet uitgewerkt kan worden maar ook omdat de Tamils zich effectief, op het politieke vlak, verzet hebben tegen deze wetgeving. En op deze manier had het nog jaren door kunnen gaan, maar binnen de Tamil bevolkingsgroep verscheen de LTTE op het toneel die zich gewelddadiger wilde opstellen tegenover de Singalese meerderheid. De LTTE heeft daartoe allereerst binnen de eigen bevolkingsgroep alle gematigde politici en andere opinie-makers geliquideerd en is daarna een aantal keer een gewapende strijd begonnen tegen de regering. En op dit moment is dat dus weer het geval (gisteren werd gemeld dat er nu weer vredesbesprekingen zullen zijn eind deze maand in Geneve), de LTTE verzet zich in het noorden en het oosten om te proberen het Elam koninkrijk weer tot stand te brengen. Elam was een Tamil koninkrijk dat ergens in (ik meen) 1200 voor ongeveer 15 jaar bestaan heeft. De LTTE is wat dat betreft erg fanatisch: men strijdt tegen de regering maar ook elke Tamil die het niet met ze eens is heeft voor z'n leven te vrezen. Het conflict is dus geen religieus conflict: Hindoeisme, Boeddhisme, Islam, Christendom, officieel is er vrijheid van godsdienst. Het Boeddhisme wordt ook erg beinvloedt door het Hindoeisme, het Boeddhisme heeft officieel geen goden (het is meer een filosofie dan een religie) maar het heeft een aantal van de 330 miljoen goden van het Hindoeisme overgenomen en vereerd die nu ook (hier in Sri Lanka tenminste). Het conflict is vooral een conflict over taal, Sinhala Only of meer oficiele talen: en daaruit volgend de invloed die een bevolkingsgroep in de maatschappij kan hebben. Tot nu toe is de strijd vooral in het noorden en het oosten van het eiland, omgeving Jaffna en Trincomalee. Dit komt vooral doordat de Indian Tamils zich niet actief opstellen, misschien dat dit vooral te maken heeft met de armoede binnen deze bevolkingsgroep. Ze werken hard op de thee plantages om het hoofd boven water te houden. Als deze mensen zich ook zouden gaan verzetten dan zou het geweld zich meer over het eiland verspreiden. Nu wordt er dus daadwerkelijk gevochten in het noorden en het oosten (en dat zijn grootschalige gevechten met zware wapens zoals we op tv kunnen zien) en zijn er af en toe aanslagen in de hoofdstad Colombo. Het noorden en het oosten zijn op dit moment eigenlijk ook niet toegankelijk voor toeristen en bij Colombo zijn de veiligheidsmaatregelen wel duidelijk waarneembaar: militairen op straat, roadblocks, controles etc. Er zijn ook daadwerkelijk aanslagen in Colombo geweest, het meest 'aansprekende' was de aanval van de LTTE op het vliegveld (+- 20 km buiten Colombo) waarbij een aantal verkeeersvliegtuigen vernietigd werden (ergens in de jaren '80, als ik me goed herinner). Dus als je nu bij het vliegveld komt dan zie je vooral veel militairen met zware wapens. Wat we zelf meekrijgen van het conflict komt vooral vanuit de krant en de televisie. Er is een engelstalig dagblad, Daily News, dat erg op de hand is van de regering. Er is een engelstalige tv zender dat het nieuws brengt en dat eigenlijk elke dag opent met het laatste nieuws omtrent het conflict, zowel militair als politiek. Maar verder merken we zelf dus niet veel van alles wat hier speelt. Sri Lanka is verder een veilig land: we lopen zonder problemen 's avonds laat hier buiten, hoeven niet bang te zijn voor onze spullen etc. Maar tegelijkertijd, wij zijn blank, we hebben geen last van politie etc. Naar we begrepen zijn veel Indian Tamils hier in Nurelia flink geirriteerd door de extra controles die er hier afgelopen juni waren en juist zij worden er tussenuit gepikt als ze op weg zijn naar bijvoorbeeld Colombo. Terwijl deze mensen zich juist tot nu toe buiten het conflict gehouden hebben!