Week-end

Ons eerste week-end in Nurelia. Het kost tijd om onze draai hier te vinden, wat doe je een hele dag, is er nog iets bijzonder te doen hier in de omgeving (de Lonely Planet reisgids is redelijk compleet, maar over Nurelia zelf staat weinig vermeld, behalve de restaurants, de paar hotels etc.). Ofwel, zaterdagmorgen eerst maar eens boodschappen gaan doen. Naar de winkels in het stadje lopen we ongeveer 20 minuten, dus boodschapen doen is niet iets van tussendoor, je bent er al gauw anderhalf uur aan kwijt. Ook hebben we een winkeltje met internet gevonden, voor 6 Rupees per minuut (6 Euro cent) kunnen we wel een poosje rondsurfen en onze mail checken. Dat poosje wordt al gauw een poos, aangezien het nog een ouderwetse inbelverbinding is, maar er is dus internet beschikbaar en niet alleen op de John Knox school, waar we ook wel gebruik maakte van de computer om op internet te komen. Nog iets verder door het dorpje lopen: een public library, bibliotheek, mooi, misschien handig om eens wat boeken te lenen. Nou nee dus, je kunt daar gaan zitten om de boeken die ze hebben te gaan lezen, uitlenen is er niet bij! Daarna de Cargill in, de lokale supermarkt: 30 cent voor wortels, 40 cent voor een half brood, 40 cent voor een liter (schoon) water, maar bijna 4 euro voor een pot nutella. Vlees kopen we maar niet, maar een blik Smack voor de macaroni is er wel, kost alleen iets meer dan 5 euro. Prijzen zijn dus of heel laag of onbegrijpelijk hoog. Maar goed, heel veel dingen zijn er dus gewoon. Zaterdagmiddag regende het. Dat is alles wat je kunt zeggen, het kwam de hele middag met bakken uit de hemel, dan kun je dus weinig anders doen dan gewoon thuis zitten, lezen, beetje werken op de laptop etc. Honden lopen er hier in overvloed, ze lijken van niemand te zijn, scharrelen maar wat rond, je hebt er geen last van. Totdat het nacht wordt: overdag hoor je ze niet, maar 's nachts lijken alle honden tegen elkaar in te blaffen, in slaap vallen wordt dan een nieuwe uitdaging. Maar het lukt wel, zeker tot een uur of vijf want dan begint de moskee hier beneden allerlei klanken uit te stoten, waarschijnlijk de eerste oproep tot gebed voor de dag. De islam is een van de vier godsdiensten hier (islam, budhisme, hindoeisme en christendom) en zeker niet de grootste, maar het hele dorp kan meegenieten. Voor de statistici: 74% van de mensen op Sri Lanka is budhist, 18% is hindu en de rest is gelijkelijk verdeeld tussen islam en christendom. Christendom, waar kunnen we zondag naar de kerk? Nog even gekeken bij de Anglicaanse kerk: een groot bord met allerlei Singalese teksten, lastig om wijs uit te worden. Een paar engelse woorden met 08.00 erbij, maar of dat nou betekent dat er een engelstalige dienst is? Verder naar beneden in Nurelia staat nog een kerkgebouw, methodisten gemeente. Om 09.00 zou er een engelstalige dienst zijn, we besluiten daar op zondag maar naar toe te gaan. Zondagmorgen, op weg naar de kerk, we zijn benieuwd waar we terecht komen, zijn er nog meer blanken die hier in Nurelia wonen en naar een kerk gaan? We lopen de helling af richting kerk en op een splitsing zien we nog een ander stel blanken lopen, niet dezelfde kant op als wij maar hij heeft een bijbel in zijn hand, toch maar even aan hen vragen waar ze heen gaan. Het zijn mensen uit Canada, wonen hier al vijf jaar in Nurelia. Via Joel Somerville, iemand uit Ierland die ook op John Knox school vrijwilligerswerk gedaan heeft (in 2003) en met wie we via e-mail al een poosje contact hebben om wat ervaringen van hem te horen, hadden we al een keer gehoord dat er ook mensen uit Canada hier wonen. Is het toeval dat we net hen tegenkomen op weg naar de kerk, juist ook als ze vertellen dat de kerk waarheen we op weg waren niet om 09.00 een engelstalige dienst heeft, maar om 10.00 (ondanks de aankondiging op het bord)? Nou nee, we ervaren dit echt iets als door God geleidt. We gaan maar met hen mee naar de kerk, ze gaan naar een Pinkstergemeente iets verderop. Als we er komen staat de dominee al klaar met elektrisch gitaar en voor zeker drie kwartier wordt er van alles gezongen: nummers die we kennen van de Worship cd's van Michael W Smith, Opwekking in het engels en nummers uit de E&R bundel. Er zijn iets van 20 mensen waarvan dus 2 Canadezen met hun zoontje, wij met z'n twee-en en de rest zijn Sri Lankanen. Na drie kwartier zingen is er een preek, het lijkt wel of we weer in Arnhem zijn: een missionaire gemeente zijn, niet een paar mensen aanstellen die we het werk laten doen, maar God wil ons allemaal, waar we ook zijn, wat we ook doen, gebruiken in Zijn Koninkrijk. Het gaat niet om wat we doen, waar we het doen, het gaat om Wie ons gebruikt, Wie ons de dingen te doen geeft. Zoals gezegd, heel veel dingen hoorden we waar in Arnhem ook vaak over gesproken wordt. En zo'n dominee, die gewoon drie kwartier met z'n gitaar voorgaat bij het zingen, ik zou het in Nederland zo nog wel eens hebben willen meemaken. We zijn dankbaar dat we hier naar de kerk konden gaan, God heeft ons hier gebracht. Aan het einde van de dienst krijgen we ook Zijn zegen mee, we mogen deze week hier in Nurelia op die manier beginnen. Nog om compleet te zijn, we zijn hier in Nurelia goed bereikbaar: 167/16 Lady McCallum Drive Hawa Eliya Nuwara Eliya Sri Lanka en ons (mobiele) telefoonnummer hier is: 0094 (0)72 4684571 Our first week-end in Nurelia. It takes some time to find our way around, what can we do, is there anything interesting here in Nurelia (the Lonely Planet rather complete, but it doesn't say that much about Nurelia, except for the restaurants, the couple of hotels etc.) So on Saturday morning we first do our shopping. It takes about 20 minutes walking to the shops in the village, so buying the groceries easily costs you an hour and a half at least. We found a shop offering Internet, for 6 Rupees (about 6 Euro cents) we can surf over the net and check our e-mail for a little while. A 'little while' easily extends into a 'while', since the connection is an old-fashioned dial-up connection. But at least, we found a shop offering Internet connection so we do not always have to se the connection at the Jon Knox School. Just another street in the village: a public library! Great, may be we can get some English books. Well, no, you can read the books in the library, no way of taking them home! Afterwards, going to Cargill, the local supermarket: 30 cents for carrots, 40 cents for bread, 40 cents for a litre of (clean) water, but almost 4 Euro for Nutella. We are not going to buy any meat, but a can of Smack for the macaroni is available, just over 5 Euro. So the prices are really low of incredibly high. But most of the products we are used to can be bought over here, so that is good. Saturday afternoon it has been raining. Nothing else to say, it was raining cats and dogs the whole afternoon; so we just stayed home, working on the laptop etc. There are lots of dogs in Nurelia, owned by nobody, just finding their way around; they do not bother you at all. Till it gets night: you won't hear them during the day, but during the night all dogs seem to be barking to each other. So falling asleep takes some time. Finally we sleep, at least till 5 in the morning, that's the hour the local mosque starts to spread all kinds of sounds, most probably the first call for prayer for the new day. The Islam is one of the four religions in Sri Lanka (Islam, Buddhism, Hinduism and Christianity) and certainly not the biggest, but the whole village has been wakened up by their prayer call. For those interested in statistics: 74% of the people is Buddhist, 18% is Hindu and the rest is either Muslim or Christian. Christianity, where can we worship tomorrow, Sunday? We looked at the Anglican Church: a big sign with all kinds of Sinhala words, rather difficult to read. Just a few English words with 08.00 stated next to it, but does that mean there will be an English spoken service tomorrow at 08.00? A little bit further into Nurelia is a Methodist church. An English spoken service at 09.00, so we decide to go there this Sunday. Sunday morning, on our way to church. We are curious, will we meet other non Sri Lankan people that are living in Nurelia and are attending a worship service? We descend into Nurelia in the direction of the Methodist church as we see some other white people, they are going in the opposite direction, but one of them has a Bible in his hands, so let's ask where they are going. These are people from Canada; they have lived already for five years in Nurelia. Via Joel Somerville, someone from Ireland who has volunteered at John Knox School as well (in 2003) and whom we have contacted by mail to get to know his experiences, we already heard that there are Canadian people living in Nurelia. Is it by accident that we encounter them on our way to church, especially as they tell us that the Methodist church starts at 10 (contrary to the sign)? No, we believe God made us meet each other. SO we join them to church, they are going to a Pentecostal church a little bit further down the street. When we arrive we already see the pastor with his electrical guitar and for at least 45 minutes we are singing all kind of songs: songs we know from the Worship cd's from Michael W Smith and others we know in Dutch translation. There are about 20 people attending he service: the couple from Canada with their son, the two of us and all others are from Sri Lanka. The sermon is about the difference between missionary and missional: God wants all of us to be missional, not just a couple of missionaries. It is not about what we do or where we are doing it, it is about Whom is using us. We are thankful that we could attend this service, God brought us here. At the end we receive the benediction, a good starting point for this week in Nurelia.