It will go..

Afgelopen dagen zijn we een aantal keer met op locale openbaar vervoer meegegaan: een belevenis apart. Voor 4 cent spring je ergens op de bus, gelukkig is de eindbestemming altijd het centrale busstation in Nurelia, want we kunnen nog niet echt wijs uit het Singalees zodat we de bestemming niet kunnen lezen. De locale stadsbussen worden veel gebruikt door de mensen en zijn dan ook onveranderderd overvol. Denk maar aan de bekende beelden van de treinen in Japan: iemand staat van buiten af de mensen de trein in te duwen. Zo gaat dat hier ook, als je denkt dat er echt niemand meer bij kan, dan wordt er gewoon weer wat verder aangeduwd en kunnen er weer twee passagiers bij. Laatst lukte zelfs dat niet meer, dus begon de persoon die de mensen aanduwde gewoon via de raampjes de mensen te duwen... er kan dan altijd weer iemand extra in de bus. Je staat dan zelf ondertussen klem tussen de andere passagiers, het maak niet uit of je je ergens kunt vasthouden, omvallen kan toch niet. Met een beetje geluk heb je nog wel beide voeten op de vloer, anders sta je dus gewoon op een voet. Om het reisplezier nog wat verder te verhogen: aangezien de gemiddelde Sri Lankaan kleiner is dan wij, zijn de bussen dus ook lager dan in Nederland. Daardoor sta je dus echt klem: beneden tussen alle andere mensen, boven met je hoofd tegen het dak. En nu maar hopen dat de bus geen ongeluk krijgt... Vragen naar een dienstregeling is ook een overbodige vraag. Het antwoord is altijd: it will go (hij gaat wel een keer). Ga maar gewoon naar de 'halte', de bus komt wel een keer. De bussen voor de langere afstand zijn iets beter en iets minder vol. Afgelopen zaterdag wilden we naar Kandy (stad ongeveer 3 uur naar het noorden), de bus vertrekt ongeveer twee keer per uur vanuit Nurelia naar Kandy. De preciese tijd van vertrek hangt af van het feit of de chauffeur de bus al vol genoeg vindt. (Uiteindelijk zijn we zaterdag niet gegaan, omdat het weer eens de hele dag hard aan het regenen was. Gisteren, zondagmiddag, waren we door Matthew en Rebecca Baker, de canadezen die we hier ontmoet hebben, uitgenodigd om mee te gaan naar de opening van een soort koffiebar. Een aantal christenen hier in Nurelia hebben een koffiebar opgezet als evangelisatiemiddel in de gemeenschap. We gingen er heen, verwachtend dat we een kop koffie zouden krijgen, maar het draaide dus uit op een complete kerkdienst waarin Matthew ook nog even voor het blok gezet werd om zomaar even een goede boodschap met de aanwezigen te delen ('please, share the message with us'). Gelukkig werden zijn woorden in het Singalees en Tamil vertaald zodat hij voor elke zin weer ongeveer 20 seconden tijd had om iets te verzinnen. "Ach ja, je weet het nooit in Sri Lanka, er zijn altijd weer dingen die anders gaan dan verwacht" was zijn reactie achteraf. En ja, we kregen onze koffie uiteindelijk In the last couple of days we have been using local public transport a couple of times: quite an experience. For about 4 cents you jump on a bus, luckily the destination is always the central bus station in Nurelia, since we are not able to read the Sinhala words indicating the destination. The local busses are being used often by the people so they are indifferently heavily occupied. Think of the well known pictures of Japanese trains: somebody pushing people into the train. The same happens over here: if you think no more can enter the bus, there will be a lit bit of more pushing and two extra people can get into the bus. Last time even pushing via the door was not successful, so the person started to push the passengers via the windows... and yes, one extra passenger as result. Meanwhile you are stuck between all other passengers, it does not matter whether you can grep somewhere, you cannot fall anyway. With a little luck you still have both feet at the floor, if not, you just stand on one foot during the ride. Just to increase the pleasure a little bit more: the average Sri Lankan is smaller than we are, so the busses are smaller than in the Netherlands. So you are really stuck: beneath between all other people, above with your head against the roof. Just hoping the bus will have no accident... Asking for a time table is superfluous. The answer is always the same: it will go. Just go to the bus stop, the bus will come. The intercity busses are a little bit better and less occupied. Last Saturday we wanted to go to Kandy (city 3 hour north of Nurelia), the bus leaves twice an hour from Nurelia. The exact time is up to the driver: it will leave when he thinks there are enough passengers (Actually we did not go Saturday, since it was raining again whole day) Yesterday, Sunday afternoon, we were invited by Matthew and Rebecca Baker, the Canadians we met here, to join them for the opening of some coffee shop, started as an outreach by local Christians. We all went there, expecting to get some coffee but it turned out to start first with a full blown worship service. Matthew suddenly was invited to share some good words. Luckily for him his words got translated in Sinhala and Tamil, that gave him about 20 seconds for each new sentence. "Well, you never know in Sri Lanka, there always will be surprises" he reacted afterwards. And yes, we got our coffee at least.