Andere cultuur en de eerste dagen op school

Vandaag (donderdag) is het een vrije dag, een of andere Hindoe feest vandaag. We werden vanmorgen vroeg alweer gewekt, deze keer niet door de oproep tot gebed van de moskee (we slapen daar nu af en toe doorheen, 5 uur 's ochtends), maar door een langdurige 'muzikale voorstelling' vanuit de Hindoe tempel hier vlakbij. Een van de vele vrije dagen in Sri Lanka. Hier schijnen ze de meeste vrije dagen te hebben van de hele wereld. Omdat er 4 officiele godsdiensten zijn, is iedereen op alle religieuze feestdagen van alle religies vrij! Daarnaast is men elke volle maan vrij. Tel uit je winst! Deze week zijn net de scholen begonnen, maar donderdag is al vrij. Ik heb zo'n vermoeden dat er niet veel volledige weken in een jaar zitten... Ik werk al jaren 4 dagen per week. Ondanks mijn volledige 'baan' hier, zal ik toch aan een normaal gemiddelde komen, denk ik. Vandaag gaan we maar eens foto's maken in onze omgeving. De foto's van ons eigen huis hebben we eerder laten zien. Deze keer een aantal foto's van de huizen om de hoek. We komen daar zo'n beetje elke dag langs op weg naar het stadje (het centrum is zo'n 20 minuten lopen van huis). Het valt ons elke keer weer op hoe groot de verschillen hier zijn: best mooie huizen (zoals het onze-al zitten er ook onder onze deuren kieren van minstens 3 centimeter, zit er een barst in de ramen, lekken de wc en de kranen minstens een emmer vol per dag, springen de kikkers door de badkamer als het hard heeft geregend, is het huis heel vochtig en hebben we veel vliegen en muggen, en hadden we gisteravond helemaal geen water omdat er waarschijnlijk ergens een breuk was), maar ook veel ouds en gammels. Naar ons gevoel zijn veel huizen 'lapwerk'. Er is veel golfplaat gebruikt. Hoe lang staat zoiets er al? Verder hangt er altijd wasgoed te drogen, zie je overal stroomdraden. Het is er lawaaierig (waarschijnlijk geen enkele privacy als je daar woont), er ligt veel rommel, en rond etenstijd en 's avonds zie je er grote stinkende rookwolken. Waarschijnlijk wordt er veel hout gebruikt voor het koken en verwarmen (van water). Ook wordt er afval verbrand (Dan ben je dat ook weer kwijt...). Altijd weer mensen die iets proberen te verdienen. Waarschijnlijk hebben veel mensen een eigen tuin. Je ziet vaak mensen op een kleedje groente en fruit verkopen. Op een van de foto's staat ook een man zijn spullen te verkopen. Let vooral ook op de kleren. Dikwijls lopen mannen hier in rokken. Of eigenlijk zijn het lappen die ze om zich heen gebonden hebben. Soms hangen ze lang, maar als het hard regent, trekken ze ze omhoog (omgorden?), zodat ze niet nat worden. Best makkelijk waarschijnlijk. Ook hier trouwens weer grote verschillen. Er zijn ook zat mannen in pantalons en blousjes. Veel verschillen naast elkaar. Het lijken geen aparte groepen te zijn. Je ziet regelmatig een groepje mannen met elkaar staan praten, met een aantal in onze ogen 'moderne' mensen en een aantal anderen die er veel traditioneler uitzien. Eigenlijk loopt wel iedereen op slippers of sandalen. Ook erg handig met die harde regen hier. Het wordt wel vies, maar als het weer stopt met regenen, spoel je je voeten even af onder een stroompje en kan je weer verder. Zo heb je geen natte schoenen en sokken! Over regen gesproken: het regent erg veel. Eigenlijk elke dag wel een tijd. Zo komen we uit het droogste continent, Australia, in de regen terecht. Wel jammer, want dan gaan we er minder op uit. Het is er wel des te groener om, en dat is wel weer mooi. Mensen verplaatsen zich hier vooral lopend, per fiets en met openbaar vervoer. Wat openbaar vervoer betreft heb je voor de korte afstanden de 'tuktuk' Dat is een driewielbrommertje dat je van huis naar bestemming brengt voor een paar ruppies. Er rijden er talloze rond. Voor langere afstanden nemen de meesten de bus. Wat een gezicht! De bussen zijn barstensvol. Als er naar ons gevoel al niemand meer bijkan, gaat er nog een hele rij bij in. En als het echt niet meer past, kun je altijd nog buitenboord hangen. Daar gaan we zeker ook nog gebruik van maken (hebben we bij ons bezoek aan Sri Lanka in februari ook al een keer gedaan. Een hele belevenis, alleen waren we bang dat we bij de halte niet op tijd bij de uitgang zouden kunnen komen...). Die bussen zijn onmogelijk vervuilend. Allemaal diesel. Oude dingen, die misschien al jaren geleden in Europa zijn afgekeurd, toen nog jaren in de hoofdstad hebben rondgereden en nu aan een derde leven in het binnenland bezig zijn. Dikke zwarte rookwolken uit de uitlaten. Als er weer een langskomt nemen we vaak van te voren even diep adem! Maar als je een tijdje op het busstation staat te kijken heeft dat niet zoveel zin, dan wordt je gewoon hardstikke smerig en bedenk je dat je misschien wel het equivalent van een pakje sigaretten hebt binnengekregen in je longen. Ook een foto hierbij van 1 van de vele winkeltjes. De meeste winkeltjes verkopen 'alles', in onze ogen veel rommeltjes, ook voedsel, telefoonkaarten, wat kleding, en werkelijk nog veel meer. Ook hier weer mooi om mensen te kijken. Wij zijn niet de enigen die kijken trouwens. We zijn zelf ook een bezienswaardigheid. Veel mensen groeten ons op straat. De bedelaars weten ons ook wel te vinden. Een beetje vervelend was, dat we gisteren zelfs iemand aan de deur kregen om geld te vragen. Het was een man die op school een klusje had gedaan en die mij daar had gezien. Hij kwam bij ons aan de deur om geld te vragen voor medicijnen voor zijn zieke zoontje. Wat moeten we? dachten we. Waarschijnlijk zit hij echt met een probleem. We geloven best dat hij een ziek zoontje heeft, maar als we geld geven.. hebben we dan morgen de volgende aan de deur? Dat vermoeden hebben we zeker. En dat leek ons toch niet verstandig. De mensen hebben toch al zo'n vreemd beeld van blanken. Alsof wij een onuitputtelijke voorraad geld hebben en daar niet voor hoeven te werken. Alle blanken die zij zien, zijn op dat moment ook niet aan het werk, maar vakantie aan het vieren, en ze hebben in de ogen van de mensen hier ook heel veel te besteden. Maar de mensen hier zien niet, dat wij thuis ook om 7 uur ons bed uit komen en de hele dag werken, vervolgens onze boodschappen doen, wassen en de wc schoonmaken. Waarschijnlijk heeft hun beeld van blanken nog veel met het koloniale verleden te maken: de blanken zijn rijk en hebben het voor het zeggen. Op school merk ik dat mensen ook anders naar me kijken. Een aantal gaat staan als ik binnenkom. Best vervelend! En toen ik een doek over mijn bureau wilde halen omdat het erg vies was, was dat ook niet de bedoeling en schaamde degene die eigenlijk de schoonmaak moet doen zich weer... Het lijkt me niet veel nut om ze uit te leggen dat ze niet hoeven te gaan staan als ik binnekom, dan zouden ze wel gaan zitten, maar alleen omdat ik dat zeg... Ik probeer maar te laten merken dat ik ook maar heel gewoon ben, ik gewoon werk, ook gewoon wel eens moe ben, etc. Nog even over die man aan de deur: we hebben hem geen geld gegeven, al ging het maar om 6 euro, wat wij natuurlijk makkelijk kunnen missen. Het leek ons gewoon niet verstandig om aan de deur te geven, omdat dat waarschijnlijk rond gaat (trouwens: hoe wist die man waar wij wonen? weet iedereen dat hier?) en we wel een geldautomaat lijken waar iedereen wel wat kan komen halen... We helpen liever op een andere manier. Maar het was wel moeilijk om iemand in zijn gezicht te zeggen dat je hem niet kan?/wil? helpen. We moeten toch nog eens aan bijvoorbeeld die Canadezen die we zondag ontmoet hebben, vragen hoe zij zoiets doen. Het is dus best wel zoeken hoe je leeft in zo'n andere cultuur. En dan nu wat schoolervaringen. Ik heb inmiddels 3 dagen gewerkt op de John Knox School. Dagen met veel indrukken. Aan de ene kant het lesgeven aan de kinderen en aan de anderen kant overleggen met de directeur en praten met de leerkrachten. Het werk met de kinderen is echt fantastisch. Wat zijn ze enthousiast! Ik geniet erg van het lesgeven. 's Morgens eerst een bijbelverhaal vertellen. Ik probeer wat meer onbekende verhalen te vertellen. Veel kinderen kennen bijvoorbeeld wel de verhalen van de schepping, Noach, Abraham en koning David, maar veel andere verhalen kennen ze niet. Ik ben nu begonnen met koning Salomo. Het is wel erg geweldig om een 'nieuw' bijbelverhaal te vertellen. Dat gebeurt in Nederland op een vrijgemaakte school niet vaak, daar kennen de kinderen de verhalen al van thuis. De kinderen zitten echt in spanning hoe het af gaat lopen. En wat is het mooi om erover door te praten wie God ook nu voor ons is. Bij de bijbelles is er een andere groepsindeling dan bij de andere vakken. Op school zitten ook Hindoekinderen, Buddistische kinderen en moslimkinderen. Een aantal daarvan volgt de bijbelles niet, maar krijgt les in algemene religieuze vorming. Na de bijbelles, geef ik rekenen aan 'mijn eigen groep' (Year 5). Leuk om te doen. Eigenlijk nauwelijks anders dan de rekenles in Nederland, of het moest zijn dat de kinderen als ze een antwoord gaan geven, op gaan staan. Dat schijnt beleefd te zijn. In Amerika gebeurde het soms ook. Ik vind het erg onlogisch. Elke keer weer kinderen die steeds gaan staan, stoelen die schuiven of omvallen. Gelukkig hebben kinderen veel energie, maar ik zou het knap vermoeiend vinden om steeds te gaan staan als ik iets wilde zeggen... Ik geef vervolgens rekenen in Year 6. Dat is wat lastiger, omdat de verschillen in die groep veel groter zijn. Er is aardig wat verloop op school. Een 'doorgaande lijn' qua leerstof is niet helemaal aan de orde. Een nieuw kind heeft bijvoorbeeld nog niet geleerd te vermenigvuldigen, terwijl de leerstof van de groep al moeilijke bewerkingen met vermenigvuldigen aanleerd. Een uitdaging op zich. Dit vraagt om differentiatie, elkaar helpen en zelfstanig werken (Al is er op dit gebied nog wel het een en ander te winnen... Misschien is dat een keer aan de orde in de toekomst) De kinderen kunnen van kleine dingen heel erg genieten. Voor de onderwijsmensen die dit lezen: 'Head, shoulders, knees and toes' doet het prima in Sri Lanka. En de kinderen vinden het helemaal geweldig! Ze kennen ook nauwelijks liedjes. Ik geef aan 5 klassen muziekles (1 keer in de week). Ik had nog een leuk liedjesboekje uit Amerika en dat komt nu prima van pas. Een liedje met bewegingen, klappen erbij of muziek maken, en de les is geslaagd! Ik geef ook een aantal lessen aardrijkskunde. Een leuk vak, vind ik zelf, en op de basisschool niet moeilijk te geven omdat de meeste dingen die je vertelt toch nieuw zijn. Ik geef nog wat losse lessen: een uurtje knutselen in de ene groep, citizenship/sociale vaardigheden (eerst moet ik zelf maar eens leren welke vaardigheden in deze cultuur belangrijk zijn voordat ik me hieraan waag. Afgelopen dinsdag heb ik de 45 minuten gevuld met het spel 'liften'. Dat viel erg in de smaak! En aangezien je dan met groepsvorming bezig bent, kon ik het wel onder het vak 'sociale vaardigheden' laten vallen, vond ik). Ik geef in een week 4 uur les in een groep van 5/6 jarigen. In die groep zitten 2 kinderen die geen engels kennen, maar die zelf niet doorhebben dat ik ze niet versta. Ik probeerde aan een ander kind te vragen om voor mij te vertalen, maar het zijn nog zulke kleine kinderen en ik ben waarschijnlijk zo vreemd voor hen, dat dat niet helemaal overkwam. Aan het eind van de dag zei ik tegen de groepsleerkracht van die groep dat ik dat wel erg lastig vond, maar ze zei "Voor mij is het ook niet te doen, want ik ken wel Singalees, maar dit meisje spreekt Tamil..." Zo heeft een dergelijke school zijn eigen uitdagingen, waar ik in Nederland nooit mee te maken heb gehad. (al zijn er natuurlijk ook in Nederland zat scholen waar ze met tweetaligheid te maken hebben-he Martine?) Het schoolgebouw is eigenlijk een groot huis waar in de verschillende kamers lesgegeven wordt. Niet alle kamers hebben een deur, dat betekent dat je niet veel rust hebt in je klas. In het lokaal waar ik het meeste lesgeef, zit wel een deur, maar ook dat betekent niet dat je niet gestoord wordt tijdens de les. De wc moet je bereiken via mijn lokaal, dus we worden nogal eens gestoord. En, in plaats van dat iemand heel zachtjes de deur van het lokaal open doet en de deur van de wc binnenglipt, zodat we het nauwelijks zouden merken, gaat de deur nu open en wordt er -zoals dat blijkbaar heel beleefd is- heel hard gevraagd: 'Excuse me, teacher, sorry for disturbing, may I use the toilet'. Vooral 1 collega vindt het heel belangrijk om beleefd te zijn, terwijl dit volgens mij averechts werkt. Als iemand zachtjes het lokaal binnen komt, merken de kinderen die zitten te werken daar niks van, maar als je heel hard zegt 'Sorry dat ik stoor...', is dat een ander verhaal....! Er zijn wel meer dingen die gebeuren 'omdat we dat altijd zo doen' of 'omdat het zo hoort', terwijl het volgens mij ook anders kan. Er gaat bijvoorbeeld om 10 voor half 9 een bel. Er werd me verteld dat dat de bel is om absenten te noteren. Maar de school begint pas om half 9. Veel kinderen zijn zelfs pas aanwezig om kwart voor 9, en degenen die wel aanwezig zijn, zijn nog buiten aan het spelen. Hoe kan ik dan noteren wie absent is??? Maar goed, er is denk ik iemand aangesteld om die bel te luiden, dus dat gebeurt. Verder niet vragen, in de praktijk doet iedereen het toch anders. Verantwoordelijkheid nemen, of vragen stellen gebeurt weinig, heb ik het idee. Dat is natuurlijk ook wel echt westers. Ik schreef al iets over het toilet. Hmm, ik ken schonere. Er ligt een laag water op de vloer en wc papier is er niet. Ik heb een vermoeden dat ze daar hun handen voor gebruiken. Dat schijnt in meer aziatische culturen te gebeuren. Je moet ook vooral je rechterhand gebruiken als je eet (met je handen!). De linkerhand is ergens anders voor... In de wc staat een grote bak met water, even afspoelen dus die hand, voordat je het toilet verlaat. Gelukkig komen in Nurelia ook toeristen en kunnen we in de winkel wel toiletpapier krijgen. Ik heb elke dag een rol in mijn tas als ik naar school ga. De school duurt van half 9 tot kwart voor 3. Vorige week hebben we met een aantal leerkrachten een lesrooster voorbereid. Maar 1 leerkracht is niet komen opdraven deze week. Een klas heeft dus nauwelijks les. Dat moet anders, vindt iedereen, maar even doorpakken en taken verdelen is er niet bij. Op het rooster van mijn groep staan ook een paar vakken die ingeroosterd zijn voor in de loop van het jaar, bijv. ICT. Dat kan nu nog niet gegeven worden, maar het stond wel op het rooster. Een van de leerkrachten had het doorgekrast en nu staat er op het rooster 'no ICT', i.p.v. 'ICT'. Oke, denk ik dan: No ICT, en dus?? Dat betekent dan toch dat de kinderen niks te doen hebben? Ik ben op dat moment in een andere klas aan het lesgeven dus ik ben niet in de groep waar ik de 'class teacher' van ben, maar hoe kan je op een rooster zetten: dat er iets niet gegeven wordt, en niet denken: 'dus...'. Daar kan ik met mijn westerse achtergrond niet bij. Ik merk dat wij zoveel zakelijker denken: alles op een rijtje zetten, knopen doorhakken, verantwoordelijkheid nemen. Af en toe kaart ik iets aan, maar dat gaat ook niet allemaal tegelijk. Initiatief nemen, lessen voorbereiden, een vergadering plannen is ook allemaal heel anders. Een aantal leerkrachten kwam maandagmorgen opdraven toen de kinderen ook al kwamen! De directeur had wel gezegd dat ze in de laatste week van de vakantie ook een aantal dagen op school moesten zijn om dingen voor te bereiden, maar hij wist eigenlijk ook niet echt wat er dan zou moeten gebeuren (Alleen het maken van het lesrooster, en dat was vorig jaar ook pas op de eerste schooldag gemaakt, dus dat is een hele verbetering! Het lesrooster is wel nodig, omdat niet iedereen steeds in dezelfde klas lesgeeft. Ik heb voor de directeur een lijstje gemaakt van de dingen die wij in Nederland op school altijd probeerden voor te bereiden voordat een nieuw schooljaar begint. Daarbij o.a. een lijst met een verdeling van taken). Sommige dingen gaan slordig. het schijnt dat nog niet alle kinderen hun rapport van vorig jaar hebben gekregen! We gaan bijna afsluiten. Het is maar goed dat dit een extra vrije dag was, we zitten al zo vol met indrukken, die konden vandaag even bezinken en genoteerd worden. Nog een laatste groet. Gisteren werd ik op school door een leerling op een heel bijzondere manier gegroet: het meisje knielde op de grond voor me neer: op de hurken, handen voor de borst en een buiging maken. Ik stond er wel even van te kijken! We groeten jullie! Als afsluiting een foto van twee collega's aan de lunch, zie een vorige posting ... eten met de handen, samen delen Today (Thursday) is a day off becaue of some Hindu feast today. We woke up this morning quite early, this time not by the mosque with their call to prayer (We can handle that now, we do not awake anymore at 5AM), but by a musical performance from within the Hindu temple close by. One of the many days off here in Sri Lanka. They seem to have the most vacation days here in Sri Lanka. Because there are 4 official religions over here, all religious days of these 4 religions are vacation days. Besides that, each and every full moon is another vacation day. The schools just started this week, but Thursday is already the first day off. I guess there are not that many 5-day school weeks in a year... Today we are going to take some more pictures in this area; the pictures from our house we already showed in a previous posting. This time a couple of pictures from houses around the corner. We pass by each and every day on our way to downtown (about 20 minutes walking distance from our house). The differences are remarkable: some nice houses (like ours although the doors do not actually completely close, the window has been broken, the toilet is leaking and after a heavy rain the frogs are jumping through are bathroom). But also old and shaky houses. How old are they? And clothes drying in the sun, electricity cables everywhere. It is noisy over there (most probably no privacy for people living in these houses), lot of dirt and around dinnertime lots of stinking smoky clouds. Most probably people use a lot of wood to cook and to warm some water. Also people are burning the garbage, easy way to get rid of it... And people everywhere trying to earn something. Lots of people seem to have their own vegetable garden, you see lots of people trying to sell those. In the picture a man tries to sell his stuff, notice is clothing. Men often wear skirts. Sometimes they hang to their ankles, but with heavy rain they just bind them to their waist, preventing them to get wet. But also with clothing there are quite some differences, also lots of men with trousers and shirts. Lots of differences next to each other. Quite often you see a mixed group of people, some have traditional clothing, and some have more western type of clothing. And all of them are wearing sandals. Easy with al the rain; they get dirty, but when the rain stops, you can easily clean them in some water, no wet socks and shoes! Speaking about rain: it is raining a lot! Each and every day. So we leave one of the driest continents, Australia and end up in this rain. But the result is quite green nature and that looks pretty! People are on their way here either walking, biking or by public transport. For public transport you have the 'tuktuk' for shorter distances: kind of three-wheel moped bringing you to your destination for a couple of rupees. For longer distances people ride the bus. Most busses have way too many passengers on board. When we think it is full, another line of people get in. And if it is really full, you also can hang in the doorway. We will certainly use them, as we did in February. Quite some experience, we only were afraid we could not get out on time at our destination. Those busses are producing quite some pollution. Old barrels, probably exported from Europe many years ago, being used in the capitol Colombo for years and now in their third life here in the Hill country. Thick back smoke. Just take a deep breath first the moment one of these busses passes. But anyway you get dirty and most probably you inhaled something equivalent to one pack of cigarettes. Another photo shows one of the many small shops in town. Most shops try to sell all kind of products: food, phone cards, some clothing and quite some other stuff. Lots of beautiful people to look at and we are not the only ones looking, people are looking to us as well. Beggars seem to find us well. Yesterday somebody came to our door asking for money. The man was a workman doing some painting at John Knox School and had seen me over there. Asking for money for medicines for his son. What could we do? Most probably he had a real problem, but if we give to him... do we have a line of people in front of our door tomorrow? It did not seem wise to give money. People already have some strange idea about white people, as if we have some never ending supply of money and we do not have to work for that money. But they see only the white tourists with lots of money and nothing to do … About the experiences at John Knox school: I have worked at school for three days. Full days with lots of new impressions! On one hand teaching the children, on the other hand discussions with the principal and talking with the other teachers. Working with the children is fantastic! They are really enthusiast and I enjoy teaching. In the morning I first tell a Bible story, especially the less known stories. Most children know the stories about creation, Noah, Abraham and king David, but they do not know the other stories. So I started with king Salomon. It is great to tell them 'new' stories, the kids are really keen to hear how the story ends. And it is really good to talk with them about Who God is nowadays for us. After the Bible lesson, I do math with my own class, Year 5. Not that much different from math in Holland, except that the children, as soon as they want to answer a question, are standing up. That seems to be polite, I encountered it in the USA as well while teaching over there. But for me it is quite illogical: children standing up, chairs falling etc. Luckily the kids have lots of energy, I could get quite tired if I had to stand up again and again as soon as I wanted to say something... Subsequently, I give math to Year 6. A little bit more complicated, since there are bigger differences between the children in that group. A new child, for example, does not know about multiplications, while the book talks about the more complicated forms of multiplication. So teaching at various levels to the various children, another challenge. Additionally, I give a couple of hours geography to various groups, citizenship to some groups and music to 5 different groups, the children seem to really enjoy. In the group of children of 5/6 years old there are 2 children that do not know any English, they even do not understand that I do not understand their Tamil language. I spoke about this with another teacher, she told me that it was hard for her as well since she spoke Sinhala and no Tamil. So John Knox has its own difficulties I never encountered in Holland. John Knox School is actually a big house with the various rooms serving as class rooms. Not all rooms have a door, so it not that quiet throughout the school. My classroom does have a door, but in order to get to the bathroom, you have to go through this classroom. You would expect somebody to slip in quietly, so it is not disturbing that much. But it seems to be more polite to open the door and ask loudly 'Excuse me, teacher, sorry for disturbing, may I use the toilet'. Quite disturbing this way, but it is the way it is, being polite is more important. Another thing: at 08.20 rings a bell indicating that it is time to write down the absentees. But school starts at 08.30, children are still playing outside, so how should I make that list... But it is somebody his job to ring that bell at 08.20. No further questions do it your own way anyway. Taking your responsibility, asking questions, not a strong point of people over here: 'it is the way we are used to, so that is why...' Quite different from a western culture: taking responsibilities, make decisions, prepare lessons, planning a meeting with an agenda .,.