Sri Lanka, Nurelia

Sri Lanka Aankomst 28 augustus. De hitte is direct voelbaar om 20.00 als we de terminal op het vliegveld verlaten. Ongeveer 30 graden en een luchtvochtigheid die heel hoog moet zijn. Mensen die naar je roepen: geld wisselen, taxi en wat nog al niet meer. Als westerling ben je hier een wandelende portemonnee. Maar de mensen zijn ook ongelofelijk vriendelijk. Sri Lanka, is het niet gevaarlijk met alle berichten je je vandaar hoort? Tamil Tijgers die aanslagen plegen, gevechten in het noorden van het eiland. En al op het vliegveld zien we de zichbare tekens van al die krantenberichten: heel veel militairen, redelijk zwaar bewapend overal waar we kijken. Ook onderweg naar het hotel: roadblocks, controle etc. Maar tegelijkertijd: iedereen is vriendelijk, en je ziet wel militairen maar bijna altijd kan iedereen gewoon doorrijden. Ze zijn er, maar niet op de voorgrond. De onlusten zijn dan ook vooral in het noorden van het eiland. Colombo, waar we aankwamen, ligt in het westen van het eiland en Nuwara Eliya, waar we gaan 'wonen', ligt midden op het eiland. Alles ver weg van de gebieden waar je over leest in de krant. Maar als we het dan toch over risico's hebben: grotere risico's hier zijn op het eerste gezicht het verkeer: je rijdt hier met je auto waar er plek is op de weg, links, rechts, onder, boven, maakt allemaal niet uit, als je er maar komt. En alles gaat toch altijd weer goed, geen enkel ongeluk gezien. Of wat te denken hoe men hier de tank vult bij het de pomp: motor afzetten, niet roken bij het tanken, ach, dat is misschien in andere landen een goede regel, maar hier in Sri Lanka hoeft dat niet. Je motor afzetten bij het tanken kost alleen maar tijd, gewoon laten draaien dus! 's Avonds om 21.00 uur in het hotel. Een nacht in een hotel, de dag daarop naar Nuwara Eliya. 29 Augustus, om 08.00 uur vertrekken we met de auto naar Nuwara Eliya. Een afstand van misschien 250 kilometer, we doen er 6 uur over. De doorgaande wegen hier zijn smal en met veel bochten, dwars door het berggebied. De gemiddelde snelheid in ongeveer 50 kilometer per uur. Hele stukken steil omhoog, de berg op. En ja, als het dan niet helemaal goed zit onder de motorkap dan wordt het een 'beetje' te heet bij de motor. Maakt niet uit, langs de kant van de weg staat iemand met een tuinslang iets onduidelijks te doen (iets met matjes schoon spuiten terwijl ze midden in de modder liggen). Even stoppen, motorkap open, tuinslang richten op de nog draaiende(!) motor, kijk uit voor de stoom en na een minuut of wat staat de temperatuurmeter weer ongeveer in het midden. Nog even aan wat moeren draaien en we kunnen weer verder! Verder over de doorgaande weg, in gebruik door honden, koeien, paarden, voetgangers, fietsers, brommers, auto's, trekkers, bussen en vrachtwagens. Voor onze westerse ogen gewoon een chaos. Maar wat is het land toch mooi, fantastisch om het weer terug te zien na februari toen we hier ook mochten zijn: alles groen, palmbomen, rijstvelden, bossen, thee etc. En mensen in de meest kleurige kleding. 's Middags komen we aan in Nuwara Eliya, ook wel Nurelia genoemd. Een van de leerkrachten van de school die we in februari ontmoet hebben was heel blij ons weer te zien en liet dat ook duidelijk merken door haar woorden en gebaren. Wat voelen we ons welkom! En dan naar ons huisje wat er voor ons geregeld is: we zijn benieuwd, wat zal het zijn? Met de auto de helling op van een van de heuvels waar Nurelia op gebouwd is. Steil omhoog, hier wil je echt geen helling proef doen. En dan zijn we er: de hele familie van de verhuurders staan ons op te wachten, geen idee wie we allemaal een hand moeten geven maar het zal wel. En het huisje is fantastisch: een woonkamer, twee slaapkamers (ja, genoeg ruimte voor mensen die langs willen komen), een keuken en een douche, elektriciteit, een radio, een tv (fantastisch, al die programma's in het singalees, waarschijnlijk gaan we net zoveel kijken als in Nederland waar we helemaal geen tv hadden), geen wasmachine (toch maar in de rivier ;-) ) en geen koelkast, dat wordt dus vaak boodschappen doen. We zijn hier echt heel blij mee, hier mogen we 3 maanden gaan wonen. Maar er moet natuurlijk ook een huurcontract getekend worden: even een papiertje pakken, er opschrijven dat we het huisje voor zoveel duizenden rupees huren, dat onze namen Andrea en Wouter zijn, nummers van onze paspoorten erbij, handtekening erop: dat voeldoet prima. Huur betalen, verhuurder zet z'n handtekening en we hebben een geldig huurcontract. Prachtig toch, wat nou computers, wat nou adminstraties bij woningverhuurders: gewoon een kladpapier, wat engelse woorden, twee handtekeningen en dat is het. Alles kan heel makkelijk zijn! Daarna nog even naar het centrum gelopen, we moeten nu zelf voor ons eten gaan zorgen, wat kunnen we kopen en waar? Valt alles mee, er is een soort van supermarkt waar we redelijk wat kunnen kopen: rijst, groenten, zout, thee, koffie, brood, jam. Alleen deze eerste dag besluiten we toch maar om naar een restaurantje te gaan: niet helemaal duidelijk wat we krijgen maar het smaakt prima. En voor 3.85 euro voor twee personen kunnen we het nog wel eens doen! Het is nu 20.15, we gaan maar eens vroeg naar bed, hopelijk kunnen we dit morgen op de weblog plaatsen. Gisteren vertrokken we uit Australia, nu, anderhalve dag later zitten we in ons huisje in Sri Lanka, ongelofelijk moe en vol van nieuwe indrukken. Maar bovenal dankbaar naar God, Hij heeft ons hier weer veilig gebracht, ons alles gegeven wat we nodig hebben: een dak boven ons hoofd, eten, drinken, gezondheid! Een paar foto's vanuit Nurelia: als eerste het uitzicht vanuit ons huis. Het ligt op een helling en we kijken uit over een gedeelte van Nurelia. Op de tweede foto is ons huis te zien, fantastisch, zijn we heel blij mee. De twee volgende foto's zijn de woonkamer, klein maar alles wat we nodig hebben. En tenslotte de keuken, niet vergelijkbaar met Nederland maar prima te gebruiken. >>> Sri Lanka. We arrive August 28 and immediately feel the heat as we leave the terminal at the airport around 20.00 hr. It's about 30 degrees and the humidity must be really high. People all around are calling us: changing money, need a cab and all kind of other things. As westeners we seem to be a walking wallet. But on the other hand, the people are incredibly friendly. Sri Lanka, isn't it dangerous considering the news you hear from overthere? Tamil Tigers committing terrorist attacks, fightings in the northers area of the island. And already at the airport we see the first signs of all that news: army, quite heavily armed everywhere around. On our way to the hotel: roadblocks, security checks etc. But at the same time: everybody is friendly, you see the army but you can almost just drive through. The army is there, but more in the background. The fightings are centralized in the northern part of the island. Colombo, where we arrived, is in the western part and Nuwara Eliya, where we are going to live, is in the middle. All far away from the areas you read about in the newspapers. But talking about riscs: a bigger risc on first sight is the traffic: you drive your car where the road is empty, on the left side, right side, beneath, on top, it doesn't matter, as long as you reach the destination. But we haven't seen any accident at all, so the must be good drivers. Or what would you say about the way of filling up your car: stop the engine, no smoking, may be a good rule in other countries, but not here in Sri Lanka. Stopping the engine while filling up just takes time, so just leave it running! Around 21.00 hr we were in the hotel. Just one night, next day leaving for Nuwara Eliya. August 29, at 08.00 hr we leave Colombo for Nuwara Eliya. A distance no more than 250 kilometers, it takes us 6 hours. The highways are narrow, straight through the mountainous areas. The average speed is about 50 kilometers an hour.Steep ascends onto the mountains. And yes, if something is wrong with the engine, the temperature of the engine will be a 'little' too high. Doesn't matter, on the side of the road somebody is doing something undefined with water (cleaning floor tiles while they just lay down in the mud). So we stop, open the engine compartment, throw the water at the engine (Still running!), watch out for the steam and after a couple of minutes the engine temperature is ok again. Just fix some screws and we are on our way again! Continuing our journey on the highway, a road being used by dogs, cows, pedestrians, byciclists, mopeds, cars, busses and trucks. For us as westeners just chaos. But the country is beautiful, fantastic to be back since Februari when we were in Nuwara Eliya as well: everything is green, palmtrees, fields with rice, forrests, tea etcetera. And people in the most coloful clothing. In the afternoon we arrive in Nuwara Eliya, alls known as Nurelia. One of the teachers of the John Knox school we met in Februari is glad to see us back and shows that by the words she uses and her gestures. We feel welcome! And then up to the house they arranged for us: we are very curious, what will it be? With the car going up unto one of the hills Nurelia has been built upon. Steep ascend, not a place you want to do your driving examination! And here we are: the whole family of the people who are letting the house to us are waiting, no idea who we are shaking hands. The house is fantastic: a living room, two bedrooms (yes, enough space if people want to come over to Sri Lanka), a kitchen and a bathroom, electricity, a radio, a television (great, all programs in Singalesh), no washing machine, no refridgerator, so we will be going out for buying our groceries quite often. We are rally happy with this, a place to live for the coming three months! But ofcourse, we need to sign some contract: just take a piece of paper, wirte down that we rent the house for a x number of rupees, write down our names Andrea and Wouer, our passport numbers, signatures: that's it. Pay the rent, the others put their signatures on the paper and voila, we have a valid contract! Why the need for computers, why big databases: just a small piece of paper, some english words, couple of signatures and that is it. Everything can be really simple. Afterwards we walk down to the village center, we have to take care of our groceries, what can we buy and where can we buy it? There is a kind of supermarket where we can buy most of the things we need: rice, salt, tea, coffee, bread, jam. But just for this first day we decide to have dinner in some restaurant: not exactly clear what we get but is quite tasteful. And just euro 3.85, so we can do it more often. It is now about 20.15, we will go to bed early, hopefully we can place this on our weblog tomorrow. Yesterday we left Australia, now, 1.5 day later we arrived safely in our house in Sri Lanka, tired but full of new impressions. But above, thankful to God our Father, He brought us here safely, He provided us with all we need: ahouse, food, a good health! Below just a couple of pictures from Nurelia: the first one showing the view from our house. It is on a hill and we look over a part of Nurelia. The second picture shows our little home, we are really happy with it! The next two pictures show our living room, small but all we need. And finally the kitchen, not up to Duch standards but enough for us to cook our own meals!