Emigratie jaren '50

Zat nog te bladeren in een jeugdboek dat in de jaren '50 verscheen. Gekheid als je het met de ogen van nu bekijkt. Altijd handig, een reisschrijfmachine, daar verbleekt de laptop van nu bij.... En ja, met een wonderdier 'de trein' reizen, zeg nou zelf, dat is toch veel beter dan met zo'n vliegtuig. "Zo'n gezellig praatje maakt de reis kort. We zijn zo in Brussel." In Brussel stapte er een dame en een heer in, waardoor de intieme sfeer van zo even weg was. De trein had haar rusteloze tocht naar het Zuiden weer voortgezet. De drie pioniers zochten tegen de avond de restauratiewagen op, waarbij ook ingenieur Van der Hoop zich had aangesloten. Het was een ongewone sensatie, om in een sneltrein een heerlijke warme maaltijd te gebruiken. Toen zij nog wat bleven napraten zei Van der Hoop. "Ik heb over uw plannen nog eens nagedacht. Zoals ik U al zei, zou ik graag wat voor U doen. Ik ben procuratie-houder van een grote machinefabriek. In Melbourne hebben wij een vertegenwoordiger, waarmede ik prive correspondentie onderhoud." Hier moest hij even onderbreken voor de treinconducteur, die de kaartjes kwam knippen. Toen dit gebeurt was, vervolgde hij zijn relaas. "Ais U de moeite eens zult willen nemen, om daarheen te reizen, zal ik U graag een aanbevelingsbrief voor hem mee. geven. Wie weet hebt U voor het een of ander zijn medewerking nodig. Hij zal U stellig graag van dienst zijn." "Als we tijd hebben om een reisje naar Melbourne te maken, zullen we graag uw brief gaan overhandigen" verzekerde Boer Vos hartelijk. "Je weet nooit hoe het kan lopen. Zover ik het kan bekijken, duiken we straks voor een paar maanden de rimboe in, maar ja men kan nooit weten." Op zijn kleine reisschrijfmachine tikte ingenieur Van der Hoop de brief en overhandigde hem aan Boer Vos, die hem in zijn portefeuille wegstopte. In Parijs namen zij afscheid van de vriendelijke ingenieur. Ook de Franse dame en heer verlieten de trein. Hans en Flip maakten van de gelegenheid gebruik om hun stijve ledematen eens uit te strekken en begaven zich op het enorme perron van het Gare du Nord. Hans genoot van het altijd romantische en aantrekkelijke wonderdier "de trein". Het was hoog tijd voor vertrek toen Boer Vos zijn gezellen weer tot de werkelijkheid terugriep. "De Farmer roept", lachte Flip. "Laten we maar gauw gaan anders gaat 'ie alleen kangeroes vangen"