365 dagen

Precies op de kop af: 365 dagen geleden vertrokken we uit Nederland. Een jaar lang anders, nieuw, verrassend, gewoon! Een jaar zoals geen ander jaar: Nederland, Australia, Sri Lanka, Australia. Genieten van een schitterend Sri Lanka, werken op een school waar het zo anders gaat dan in Nederland. Omgaan met een andere cultuur, dingen niet begrijpen, verkeerd doen, leren.. Ons thuis gaan voelen in een nieuw land: ruimte, zon, groot land, weinig mensen, leeg. Een jaar lang: oude bekenden uit Arnhem ontmoeten: Jos Specken en Jan Luursema in Sri Lanka, Hans en Marja Beumer in Australia. Een jaar lang nieuwe mensen leren kennen: Matt en Rebecca Baker in Sri Lanka, Peter en Marianne VanDam en zovele anderen hier in Perth. En ondertussen zijn we weer redelijk op onze voeten terecht gekomen; is het weer een 'normaal' leven, hebben we allebei onze baan en zijn we beide domweg druk daarmee. We hebben het naar onze zin, alles gaat voorspoedig; tegelijkertijd: we moeten wennen aan dingen, Nederland is heel ver weg hiervandaan, weer in een dageljikse routine komen na zo'n jaar is ook niet altijd even gemakkelijk. Maar het lukt! We zijn er blij mee en dankbaar voor! En heel veel lieve mensen hier in Perth die ons hielpen! De routine is er weer, er is minder te melden, minder dingen die we meemaken: het aantal postings op deze weblog daalde aanzienlijk. We sluiten 'm dan ook (tijdelijk?) af, na precies een jaar. Mochten we ooit weer verder trekken dan heropenen we 'm gewoon weer ;-). Nu nog een aantal foto: Nederland, Australia, Sri Lanka en Australia. Een groet van ons, Andrea en Wouter Nederland, afscheid voor lange tijd Australia, vakantie om ons visum geldig te maken Sri Lanka, 3 maanden anders En weer terug, Australia ... Tot ziens, horens, mails (afgelopen zondag, 12-08-2007)

Time goes fast!

We moeten nog op gaan schieten om in Juli nog wat op de weblog te kunnen zetten. Maar er was niet zoveel te melden de laatste weken. De vorige blog was over het krijgen van de nieuwe baan, en die is dan nu inmiddels ook echt begonnen. Deze week heeft Andrea voor het eerst full-time in haar eigen klas gewerkt. Begonnen met kriebels in haar buik natuurlijk..., maar het gaat lekker. Het is genieten om weer een eigen klas te hebben! Dat blijft toch het mooiste. De kinderen langzamerhand leren kennen en een band met ze krijgen. Het is wel druk. 5 dagen werken is best veel... en dan allemaal nieuwe methodes, dus de voorbereiding kost veel tijd. De automatische piloot is nog niet te gebruiken. Dat zal op termijn wel weer komen. En ook hier heb je allerlei dingen eromheen. Van vergaderingen tot excursies, rapporten, schoolkranten en weet ik niet al. Dat is gewoon precies hetzelfde als in Nederland. Vorig jaar waren we in Juli nog in Nederland, realiseren we ons. Dat lijkt inmiddels heeeel erg lang geleden. Het was toen een prachtige Juli maand met veel hitte en elke dag zon. Dat is nu wel anders begrijpen we. Jammer voor iedereen in Nederland! Hopelijk toch een fijne vakantie voor degenen die dat hebben. Hier momenteel aardig wat regen, maar voor midden in de winter mag dat ook wel. De reservoirs beginnen tenminste een beetje gevuld te raken en dat moet nu toch echt gebeuren, want over een tijdje regent het weer voor een paar maanden niet. We hebben zeker niet te klagen omdat we elke week ook nog wel buiten zitten. Dat is fantastisch. We zijn dankbaar en blij dat alles goed gaat! Groet voor ieder die dit leest.

Job 2

Vandaag had Andrea een sollicitatie gesprek, en: ze heeft de baan gekregen! Het is een baan in een groep 4, en het start eind Juli. Het is op een christelijke school waar ze tot nu toe veel invalwerk heeft gedaan/doet. Binnenkort dus doorschuiven naar verantwoordelijkheden voor een eigen klas. We zijn blij met deze nieuwe stap. Het is goed dat we weer steeds meer in een ritme komen en allebei onze eigen bezigheden hebben. Zo lukt het ons ook steeds meer om ons hier te settelen. Af en toe missen we Nederland natuurlijk best wel. Waar alles lekker dichtbij was (dat is de keerzijde van de ruimte hier: alles is verweg), waar we familie en oude vrienden in de buurt hadden, en waar we de cultuur kenden. Niet dat de cultuur hier zo heel anders is, maar in sommige dingen natuurlijk wel. Zo dragen de kinderen hier bijvoorbeeld op school uniformen en dat wordt erg belangrijk gevonden. Wij zien daar het belang niet zo van in, maar goed, dat hoort er hier bij. Wie op internet iets wil zien van 'Thornlie Christian College' waar Andrea gaat werken: neem een kijkje op Thornlie Christian College

Bridgetown

Afgelopen maandag Foundation day, helemaal zeker weten doe ik het nog niet maar waarschijnlijk heeft het iets te maken met het ontstaan van Western Australia als staat. In ieder geval een vrije dag en dus een lang week-end. En hoewel het hier nu winter is, het is nog altijd mogelijk om gewoon in korte broek en t-shirt buiten te zijn: overdag halen we de 22 graden nog wel. Ofwel, lang week-end om te gaan kamperen. Peter en Marianne VanDam vroegen ons om mee te gaan, bush camping in de buurt van Bridgetown. Ongeveer drie uur rijden ten zuiden van Perth. Tent achterin en we zien wel waar we uitkomen: uiteindelijk werd het een mooi plekje ergens bij een rivier in de glooiende heuvels in het zuiden. 's Avonds om het kampvuur, dus overdag het hout verzamelen met de bijl: toch wel iets anders dan ik in Nederland gewend was en de blaren zaten dus in grote getale op m'n handen. De laatste tijd regent het ook iets meer, de heuvels zijn weer groen en de wild flowers zijn al bezig te komen. In het voorjaar is dat spectaculair, dan staat de woestijn in bloei van alle wilde bloemen, maar op sommige plekken zien we al een voorproefje. Dat belooft veel! Maandag weer naar Kelmscott teruggekeerd en dinsdag startte het gewone leven weer.

Busy

Hallo allemaal, Geen bericht, goed bericht, geldt ook nu. We hebben het allebei lekker druk, en dat is een goed teken, vinden we zelf. Wouter is natuurlijk al lang volop aan het werk en daarnaast beginnen de extra bezigheden ook steeds meer te komen. Andrea valt momenteel veel in. Regelmatig moet ze 'nee' verkopen als er een school belt en ze al op een andere gaat werken. Elke week genoeg te doen. Ondertussen loopt er een sollicitatie voor een volledige baan voor een groep 4 op 1 van de scholen, met ingang van eind juli. Dit i.v.m. een leerkracht die gaat vertrekken. Hopen dat dat het gaat worden!!! Morgen lesgeven in groep 7/8. O.a. een les over Anne Frank. Ik heb ze er eerder iets over verteld en ze vonden het erg interessant. Ik neem nu o.a. een video mee en bespreek die. Alle kinderen willen wel eens in het Anne Frank Huis kijken, dus ga er zeker heen als je in Nederland de mogelijkheid hebt! (Ik ben er 3 keer geweest, maar ben er vooral het bijzondere van gaan inzien nadat we in Californie hadden gewoond) Verder niet veel bijzonders. We blijven 'in de lucht' voor als er wat te melden valt, dus check zo nu en dan de weblog gewoon even als je het leuk vindt.

Tasmania

Ik (Andrea deze keer) ben terug van een week Tasmania. Het was een fantastische ervaring om daar te zijn. Wouter heeft net een nieuwe manier ontdekt om foto's op onze weblog te zetten, dus hieronder een diashow! 3 weken geleden werd ik door iemand uit de kerk gebeld of ik zin had om mee te gaan naar Tasmania. Er zou een conferentie zijn voor jeugdclubleiders. Niet dat ik een jeugdclub leider ben, maar het was de bedoeling dat het groepje uit onze kerk (4 vrouwen) er een paar dagen aan vast zouden knopen om Tasmania te bekijken. En ze zouden het gezellig vinden als ik mee kwam. Wat een kans! Ik hoefde niet lang na te denken om 'ja' te zeggen. Fantastische manier om mensen te leren kennen, en om een ander stuk van het land te zien. Bovendien kan ik het nu nog doen, omdat ik nog geen vaste baan heb. Snel op internet gaan zoeken of er nog wel vliegtickets waren en gelukkig, het kon nog. zo gingen we dus met z'n 5-en. De conferentie was van vrijdagavond tot maandagmorgen. Wij gingen van donderdag tot donderdag. De conferentie zelf was in Hobart. Tussen alle lezingen door, hadden we daar ook nog tijd om rond te lopen. Prachtige stad! Overal bergen rondom. O.a. Mount Wellington, waar Marianne VanDam (Ja, Nederlandse naam, haar ouders zijn in 1969 naar Australie geemigreerd. Ze staat op 1 van de foto's met haar fototoestel) en ik meegingen met een toer: een toerbus bracht ons bovenop de berg en we fietsten naar beneden. Prachtige uitzichten! En we genoten van de herfstkleuren. Die heb je hier in West Australie niet. De geur van de herfst deed me denken aan Nederland. Hobart zelf is een vissersplaats. De stad heeft nog een oud gedeelte met Europese huizen (1850). Middenin Hobart zag ik ineens onze Nederlandse driekleur wapperen, tezamen met de Australische vlag! Wat een goed gevoel geeft dat. Helemaal toen ik bij het monument las, dat het een gedenkteken voor Abel Tasman was, de Nederlander die Australie had ontdekt! Het monument was onthuld door niemnad minder dan 'Queen Beatrix'! Op dinsdag zijn we met z'n allen in Port Arthur geweest. Een oude stad die in de strafkolonie Australie dienst deed als gevangenis, als de kolonisten als nog in de fout gingen. Inmiddels is de stad verlaten en zijn de gebouwen ruines. Een enigszins vreemde ervaring om temidden van ruines van zo'n 100 jaar oud te lopen. De mensen hier vinden dat zeer indrukwekkend, maar bijv. Rome en Efeze zijn van andere orde... We hadden op woensdag de tijd om een van de Nationale Parken (Mount Field) te bezoeken. Daar waren prachtige watervallen en stamvarens. Het voelde er koel, vochtig en fris. Een heel ander gevoel dan het droge Perth! Ik heb enorm genoten van dit prachtige gedeelte van Australie. Het is een aardig eind uit de buurt (zo'n 5 uur vliegen). En het was heel goed om de andere 4 een stuk beter te leren kennen. En natuurlijk om allerlei mensen te spreken tijdens de conferentie. En: het is nu ook weer goed om thuis te zijn!

Update

Andrea zit in Tasmania, het leek er op Europa: alles groen, bergen, rivieren etc. 'k Ben benieuwd naar de foto's, als het erg mooi is dan is het misschien een goede bestemming voor een vakantie. Je kunt op je gemak in ongeveer twee weken het eiland rondrijden en er is genoeg te zien... Afgelopen week hebben we ongeveer de hoeveelheid regen voor een half jaar naar beneden zien komen, het regende zeker voor twee uur per dag ;-). Consequentie was wel dat het gras begon te groeien en ik het toch een keertje moest maaien. Ach ja, de eerste keer sinds we hier wonen dus het valt nogal mee. Aan de andere kant, het aantal vierkante meters gras is hier iets meer dan wat we in Nederland hadden, ofwel, ik was er toch wel even mee bezig. Gelukkig gaat de temperatuur deze week weer terug naar de 30 graden met alleen zon... Groeten vanuit Kelmscott!