Invitation

John Knox International School cordially invites you to Sir Samuel W. Baker Exhibition 2006 scheduled to be held in the school premises on Friday, the 10th November 2006 and Saturday, the 11th November 2006 from 10.00 am to 06.00 pm Sir Samuel W. Baker Exhibition 2006 will be declared open by His Excellency Dominick Chilcott Esqr, The British High Commissioner to Sri Lanka on Friday, the 10th November 2006 at 10.00 am. Your presence at the opening ceremony will be much appreciated. This exhibition which will be of interest to students, teachers and general public, will highlight the life and achievements of Sir Samuel W. Baker (1821-1893), the distinguished 19th century English explorer, geographer, author and entrepreneur (who founded the first agricultural settlement in Nuwara Eliya) and some interesting historical, geographical, environmental and agricultural aspects of Nuwara Eliya. John Knox International School 177, Udupussellawa Road, Nuwara Eliya (052-5673960) -------------------------- Cool, isn't it? The British High Commissioner himself will open this exhibition and, because of our origin, they also invited the Dutch ambassador (not sure whether he is coming). Especially in a society as in Sri Lanka having such 'high placed' people come to your school is important. We are still curious what the exhibition will look like ;-) But for sure it will be ready November 10 at 10.00 am!

Touring in Sri Lanka

Afgelopen zaterdagavond zijn we weer veilig in Nurelia teruggekeerd: het einde van zes dagen vakantie, rondtrekkend door Sri Lanka. Samen met Jos Specken en Jan Luursema zijn we op maandag uit Nurelia vertrokken richting Yale National Park. De totale afstand zal niet meer dan 200 km geweest zijn, maar in Sri Lanka betekent dat tenminste 7 uur in de auto: de gemiddelde snelheid ligt ergens in de buurt van de 30 kilometers per uur. Zes dagen weg en de luxe van een paar goede hotels meemaken, we kijken er naar uit! De eerste stop is bij een Boeddhist tempel in de buurt van Ella waar een paar schilderingen zijn van ongeveer 2000 jaar oud: vanuit cultureel oogpunt interessant maar de altijd glimlachende Boeddha is hier een beetje al te aanwezig in dit land! Ook de heilige Bo-boom is hier weer aanwezig met de Boeddhistische gebedsvlaggen. Maar de tempel zit er prachtig uit, schoenen uit en blootvoets proberen we weer te lopen waar de Sri Lankanen zonder problemen lijken te gaan. De volgende stop is Ella zelf, de plek die we drie weken geleden al bezocht hadden. Maar Jan herkent de plek plotseling als de plek waar hij 23 jaar geleden geweest is, in zijn vorige leven als werknemer van Ballast Nedam. Hij heeft 9 maanden in Matara gewerkt en in die periode heeft hij ook Ella bezocht. Hij heeft zelfs een paar foto's van Ella op zijn laptop bij zich, maar hij herinnerde zich niet waar die foto's genomen waren: probleem opgelost, hij herkent de plek! En, behalve voor de kleur van het hek bij het hotel waar we stoppen voor koffie, is er niets veranderd gedurende 23 jaar! Aan het einde van de dag arriveren we in Yale village, het hotel vlak bij de ingang van Yale National Park: altijd leuk om met anderen te reizen, je komt in hotels waar we anders nooit gekomen waren. Dit is een prachtig 5 sterren hotel, zwembad met uitzicht op een gedeelte van Yale park met wilde varkens, herten en buffels en ontelbaar veel tropische volgels! En een eigen prive huisje waar we langer dan 5 minuten kunnen douchen, we genieten! Maar de mooiste attractie arriveert wanneer we net gegeten hebben en we terug willen naar onze private cabins: we moeten de paar honderd meter terug met een busje van het hotel omdat er wilde olifanten voorkomen in dit gebied en je dus beter niet in het donker kan gaan rondlopen. En precies voor onze huisjes staand twee wilde olifanten een paar boompjes op te peuzelen. Uiteindelijk kunnen we terug naar onze huisjes en genieten we vanaf onze veranda van de olifanten die weer op een paar meter afstand staan. Ongelofelijk om deze gigantische beesten op zo korte afstand te zien. Maar als ze zich in onze richting begeven weten we niet hoe snel we naar binnen kunnen! De volgende dag, dinsdag, gaan we op safari in Yale park. Onmogelijk om met woorden te beschrijven hoe mooi het allemaal is: jakhalzen, olifant, krokodillen, waterbuffels, wilde zwijnen en ontelbaar veel volgelsoorten zien we. Jos kan ongeveer de helft van het vogelboekje dat hij gekocht heeft, afstrepen. Gods schepping is werkelijk prachtig! 's Middags rijden we van Yale naar Unawatuna, een prachtige baai vlakbij Galle. Onderweg maken we een korte stop in Matara, de plek waar Jan voor Ballast Nedam gewerkt heeft bij de bouw van een universiteit. De campus is er nog steeds, de gebouwen zijn niet ingestort, het is de dag van zijn leven om hier terug te komen! Maar we stoppen maar kort, morgen komen we terug zodat hij ons rond kan leiden! Verder op weg naar Unawatuna zien we nog een hoop schade aangericht door de Tsunami twee jaar geleden.. Paalvisser Unawatuna zelf ligt aan een prachtige baai met teveel kleine hotels en teveel kleinde restaurantjes. Maar het is er niet druk: Sri Lanka lijdt onder de burgeroorlog, er komen niet veel mensen naar dit prachtige eiland. Hopelijk hebben de vredesbesprekingen resultaat, heel veel mensen lijden onder dit conflict. Woensdag is Jan zijn dag: we keren terug naar Matara waar hij ons de universiteit zal laten zien! Na wat heen en weer gepraat met veiligheidspersoneel en, via telefoon, met de vice rector en de rector, mogen we het terein op. De gebouwen staan er nog steeds, wat onderhoud zou geen kwaad kunnen maar ze worden nog steeds gebruikt. Ballast Nedam heeft z'n werk goed gedaan. Interessant om een Sri Lankaanse universiteit te bezoeken, het onderwijs schijnt goed te zijn, maar de inboedel lijkt van 50 jaar geleden te zijn! Na afloop bezoeken we het gigantische Boeddha beeld in de Weherehena tempel: een beeld zo hoog als een gebouw van 8 verdiepingen. En om te bewijzen dat het zo groot is, bouw je er gewoon een gebouw van 8 verdiepingen omheen. Niet echt iets dat ik mooi vind, het is groot, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Op donderdag bezoeken we Galle: het oude gedeelte van de stad is nog volledig ommuurd, gebouwd in de periode dat Galle door de Nederlanders gebruikt werd als stop onderweg naar Indie. We bezoeken de oude Nederlands Hervormde kerk met de oude graven van Nederlanders die naar Ceylon (Sri Lanka) zijn gegaan in de 17e eeuw en daar zijn gestorven. Globalisatie is niet iets van de laatste jaren: we zien de graven van Nederlanders, mensen van Engeland, Portugal, Ceylong enz. De stadsmuur is nog steeds volleig intact, prachtig om hier rond te dwalen en de oude VOC emblemen op de gebouwen te zien. We lopen zelfs nog rond in de Leynbaan street! De Nederlands Hervormde kerk in Galle De Nederlandse grafteksten De stadsmuur van Galle Voor de laatste twee dagen hebben we twee verhalen. Allereerst: we rijden van Galle naar Negombo waarvandaan Jan en Jos vrijdagnacht weer naar Nederland zullen vertrekken. We verblijven een nacht in een prachtig hotel in Negombo: drie zwembaden, twee restaurants, wame douche, ligbad, prachtige kamer met uizicht op zee. Jan en Jos vertrekken om 2 uur 's nachts, wij keren de volgende dag terug naar Nurelia, een prachtige week achter de rug. Ons tweede verhaal: we rijden terug van Galle naar Negombo en zien onderweg de schade van de zware moesson regens. Huizen ondergelopen, rivieren overstroomd en veel arme mensen die hun huizen moeten verlaten. Vooral de arme mensen worden weer getroffen, zij leven vooral in de sloppenwijken langs de rivier. Vrijdagavond, terwijl we eten in het hotel, begint het weer te regenen: nog nooit zoveel water naar beneden zien komen, ongelofelijk! We zien het resultaat de volgende dag: ondergelopen wegen, meer dan 50cm water, huizen ondergelopen, mensen die alles kwijt zijn. We horen op de radio dat er de afgelopen nacht weer 8000 huizen extra zijn ondergelopen. Na een lange dag, vanwege de ondergelopen, geblokkeerde wegen, bereiken we 's avonds Nurelia, waar het ook regent.. Bid ajb voor dit land, bid voor de vredesbesprekingen, bid voor de mensen hier.. Last Saturday evening we arrived safely back in Nurelia: the end of six days vacation and travelling through Sri Lanka. With two friends from Holland, Jan Luursema and Jos Specken, we left Nurelia on Monday heading for Yale National Park. Total distance might not have been more than 200 kilometres, but in Sri Lanka that means at least 7 hours in the car: the average speed is somewhere around 30 kmph. Six days away from home and enjoying the luxury of some good hotels, we look forward to it! The first stop is a Buddhist temple near Ella with some paintings of about 2000 years old: from cultural perspective interesting although the ever smiling Buddha is a little bit too present in this country! Also the holy Bo-tree is present with the Buddhist prayer flags. But the temple is well maintained and removing your shoes and trying to walk barefooted where the Sri Lankans seem to walk without any problem is the same old challenge again! Next stop is Ella itself, the place we visited just about three weeks ago! But Jan suddenly remembers that this is the place he visited 23 years ago, in his previous life as employee of Dutch firm Ballast Nedam. He had been working for 9 months in Matara, Sri Lanka and during that period he also visited Ella. He even had some pictures of that visit on his laptop, but he did not remember where these were taken: problem solved, he now recognizes. And interestingly, except for the colour of the gate near the hotel where we stopped for coffee, nothing seems to have changed during 23 years! At the end of the day we arrive in Yale village, the hotel close to the entrance of Yale National Park: always nice to travel with friends, we come in hotels we normally would not visit! This is some really nice 5 star hotel, swimming pool with a view on Yale with wild pigs, dear and buffalos and lots of tropical birds! And a private cabin with a shower that lasts for more than 5 minutes; we enjoy! But the best attraction arrives when we just finished our dinner late in the evening and want to return to our cabins: we have to go the couple of hundred meters with the van of the hotel since the danger of wild elephants in the area. And yes, right in front of our two cabins there are two wild elephants eating some young trees: waiting before we can go back to our cabins but when we finally can, we enjoy the elephants just a couple of meters from the veranda where we are sitting. Incredible, these giant animals just a couple of meters away. But when they turn towards us, it just takes us a few seconds to get into our cabins! Next day, Tuesday, we have a safari in Yale Park itself. Impossible to describe with words all the beauty we get to see: jackals, elephant, crocodiles, buffalos, wild pigs and endless supplies of tropical birds! Jos sees almost half of the birds mentioned in his birds book he bought here in Sri Lanka! God’s creation is beautiful! In the afternoon we drive from Yale Park to Unawatuna, a nice bay near Galle. On our way, we make a short stop in Matara, the place where Jan worked for Ballast Nedam constructing the buildings of a university. The campus is still there, the buildings did not tumble down, and it is almost the day of his life to return to this spot! But it is just a short stop, tomorrow we will return to Matara so he can show us all the beauty he built 32 years ago! Continuing to Unawatuna we see a lot of damage caused by the Tsunami two years ago... Unawatuna itself is a beautiful bay with too much small hotels, small restaurants etc. right on the beach. But there are not that many people: Sri Lanka is suffering under the internal war, not that many people are coming to this splendid island. Hopefully the peace talks will have results; too many people are feeling the impact of this war. Wednesday is Jan his day: we return to Matara where he will show us the university campus! After spending some time at the entrance gate, talking to the security personnel, the vice chancellor and the chancellor himself, we get permission to enter the campus. The buildings are still there, in need of maintenance but still being used so Ballast Nedam did a good job! Interesting to visit a Sri Lankan university, the education seems to be good, the materials being used seem to be from 50 years ago! Afterwards we visit the giant Buddha statue in the Weherehena temple: a statue as high as a building of eight floors. And to prove that it is that high, they constructed an eight floor building around it. Not exactly my style, it is huge but that is it. On Thursday we visit Galle: the old part of town is fully surrounded by the old city walls constructed when Galle was a Dutch stronghold on Ceylon. We visit the old Dutch Reformed church with old graves in it: reading about Dutch people who went to Ceylon during the 17th century and lived for years in Galle and died there. Globalisation is not something from the last couple of decades, we see the graves of people from Holland, England, Portugal, Ceylon itself etc. The city walls are still totally intact, beautiful to wander around and to see old Dutch emblems of the VOC and even walk around in the Leynbaan street (Leynbaan is an old Dutch word) For the last two days we basically have two stories: first, we drive from Galle to Negombo from where Jan en Jos will depart back to Holland. We have one night in some splendid hotel in Negombo, three swimming pools, two restaurants, hot shower, bath tube, splendid rooms with ocean view etc. Jan and Jos leave Friday night at 2AM, we return next day to Nurelia, returning from a wonderful week! The second story: we drive from Galle to Negombo and notice the damage caused by the heavy monsoon rains! Lots of houses are flooded, too much water for the rovers and lots of people are forced out of their poor houses. Especially the poor people seem to be stricken again as they are living in the slums near the river. Friday evening, while we are having our dinner in the hotel, it starts to rain again: never have seen so much water coming down, incredible! We see the effects next day: roads are blocked, under about 50 cm of water, houses flooded, people having lost everything. We hear on the radio that 8000 houses have been flooded this night. After a long day, because of several blocked roads, we arrive in Nurelia where it is raining as well... Please pray for this country, pray for the peace talks, and pray for the people living here.

Travelling around

This week we are travelling in Sri Lanka: last Monday we left Nurelia and went to Yale National Park. We have seen: tons of monkeys, kingfisher birds, buffalos, crocodiles, jackals and an elephant. Quite special when you see an elephant pass by about seven meters from the jeep. For now just one photo, the rest will follow! We are all fine over here, we are now near Galle and just had a good swim in the Indian Ocean! It is quite hot here, sun is shining and it is really good to travel around with friends for one week! Hope to be back with our blogs as soon as possible with a more extensive report of our trip.

Guests

Gisteren teruggekomen vanuit Colombo na Jos en Jan opgehaald te hebben. Om 07.30 vonden we elkaar voor Fort railway station, hartje Colombo. Zij na ongeveer 10 uur vliegen om 9000 km af te leggen, ik na 6 uur in de bus om 180 km af te leggen. Met de trein teruggekomen naar Nurelia en half uit de trein hangend nog een aantal mooie foto's kunnen maken. Gelukkig had ik dit keer wel eerste klas kunnen reserveren, dus we hadden in ieder geval een zitplaats. Gisteren om ongeveer 17.15 waren we thuis in Nurelia, na onderweg vanaf het treinstation ook nog een groep apen gezien te hebben. Nog niet eerder gezien hier in de buurt, maar ze zitten er dus wel. Om direct goed in de stemming te komen: sinds gisteravond hebben we geen water meer en nu halverwege vrijdag nog steeds niet. Handig als je net met z'n vieren bent en een douche wel erg lekker zou zijn na een dag in de trein! Maar het hoort erbij, verder alles prima en hopen we 1o mooie dagen met elkaar te hebben!

Daily life

Eindelijk, we kunnen weer douchen. Weinig dingen die we echt missen hier, maar anderhalve week niet kunnen douchen is wel vervelend. Dan merk je weer wat een luxe het eigenlijk is om gewoon onder een warme douche te kunnen stappen en te blijven staan zolang je zin hebt. Geen warm water betekende ook: water koken als je wilt gaan afwassen, water koken als je de was wilt gaan doen, waer koken als je een keer wilt schoonmaken. Ofwel, alles duurt tig keer zo lang. Maar goed, gisteren is er heel de dag iemand bezig geweest om de ketel weer aan de gang te krijgen. En ondanks het feit dat het probleem veroorzaakt werd doordat het water niet in de ketel bleef maar via het overdruk ventiel direct naar buiten spoot, ging de beste man er eerst vanuit dat het aan de watertoevoer zelf lag. Ketel van de muur gehaald, onderdeel vervangen (eerst onderdeel ophalen in het dorp, hij kwam alleen met een plastic tasje met twee tangen en twee schroevendraaiers), ketel weer ophangen en .. vervolgens spoot het water weer via het overdruk ventiel eruit. Ketel eraf, overdruk ventiel was inderdaad kapot, naar het dorp om een nieuw ventiel te halen, niet op voorraad aanwezig (moet uit Colombo komen later deze week), beetje prutsen aan het ventiel en nu drupt het water er maar heel langzaam uit. Langzaam genoeg om weer warm water te hebben. Boodschappen doen we meestal bij de Cargills: een supermarktje waar je redelijk wat kunt kopen. Wel even opletten als je iets uit de vriezer meeneemt dat niet net in de dagen ervoor de stroom uitgevallen is. Dan ligt er dus gewoon bedorven spul in de vriezer: weer keurig ingevroren, maar toch niet meer helemaal in originele staat. De winkel is trouwens goed voor de werkgelegenheid: bij de ingang staat de hele dag iemand om de deur open te doen, je paraplu aan te nemen en je eigen tas in een rek te zetten (mag officieel niet mee de winkel in). Van 8 uur 's ochtends tot 9 uur 's avonds, 6 dagen per week: wat een baan! Groenten kopen we trouwens op de markt: een klink aantal kraampjes waar ze flink wat verkopen, bananen genoeg in ieder geval! Over stroom gesproken: de laatste twee weken is het echt raak. Eigenlijk elke dag zitten we wel een paar uur zonder stroom, gelukkig meestal overdag. De laptop heeft gelukkig een batterij, maar als het 's avonds uitvalt dan is het dus echt pikdonker: zit je 's avonds om 7 uur met een zaklantaarn te wachten tot het licht weer aangaat! Het meest irritante zijn echter de storingen van een paar seconden: zit je achter een computer op school, valt de stroom weg. Computer uit, werk kwijt. Na een paar seconden is de stroom weer terug, computer gaat weer aan en na ongeveer twee minuten herhaalt het zich weer. Als je dat 5 keer achter elkaar meemaakt, dan begin je dat wel zat te worden. Onderweg naar de winkel komen we langs een bouwplaats waar een groot overheidsgebouw gebouwd wordt, of er wordt een verdieping bovenop gebouwd, niet helemaal duidelijk. Elke dag zijn er weer een flink aantal mensen bezig, maar we hebben de voortgang nog niet kunnen ontdekken sinds we hier eind augustus aankwamen. Hier werkt men nog duidelijk niet met pre-fab onderdelen, alles wordt ter plaatste gegoten, gemetseld etc. Als er hier trouwens een ARBO wetgeving is, dan is die duidelijk minder streng dan in Nederland: vooral de steigers lijken me geen pretje om op te staan: soms van ijzer, meestal van bamboe, gewoon een los plankje om op te staan en dan +- 15 meter hoogte. Afgelopen zaterdag naar de kapper geweest, ook een ervaring apart. Allereerst sprak de man geen engels, dus het was echt een verrassing waarmee ik naar buiten zou komen. Gelukkig leek hij één standaard model te knippen en dat ging prima. Probleempje was trouwens wel dat ik flink wat langer ben dan de gemiddelde Sri Lankaan en dat de kapper korter was dan de gemiddelde Sri Lankaan en dat de stoel niet vertelbaar was: ik hing dus half onderuit in de stoel, hij stond continu op zijn tenen. Maar goed, voor 80 rupees (60 eurocent) was ik weer klaar, voor zo'n prijs mag je zeker niet klagen. Voor we naar Australia vertrekken ga ik nog een keer... Afgelopen zondag naar de Methodisten gemeente geweest, kennis gemaakt met een Canadese vrouw die voor een aantal maanden als vrijwilligster werkt in Painters home, een weeshuis hier in Nurelia. Leuk om nog een westerling te leren kennen. Andrea heeft trouwens ook nog een Koreaans jongetje in de klas, zij wonen hier ook in Nurelia. Gaan we binnenkort ook nog een keer langs, heel benieuwd hoe een Koreaans gezin hier verzeild is geraakt. En verder is er ook nog een ouder Brits echtpaar dat in de Methodisten gemeente werkt als missionaries: we hadden ze al in februari ontmoet, maar ze waren nu net een maand uit Sri Lanka. Ze zijn nu weer terug in Sri Lanka (tot eind december) dus daar kunnen we binnenkort ook langs: genoeg contacten! Morgen met de bus naar Colombo om Jan Luursema en Jos Specken op te halen. 's Ochtends vroeg vertrekken, dan hoop ik halverwege de middag in Colombo aan te komen. En donderdag ochtend vroeg weer met de trein naar boven, naar Nurelia. Andrea werkt gewoon op school deze twee dagen en hoopt bij Matthew en Rebecca te slapen. Finally, we can take a shower again! There are not that many things we are really missing over here, but not being able to take a shower for one week and a half can be a hassle. At that moment you start to realize what luxury it is to take a hot shower as long as you like. No warm water means also: heat water before washing the dishes, heat water before washing the clothes, heat water before cleaning, everything takes quite some time! Anyway, yesterday somebody has been busy with the warm water system for a whole day in order to repair it. And although the problem the water just got out of the system via the over-pressure escape route, the man just insisted on the fact that the problem was caused by the water supply itself. So got the system from the wall, replaced some part (he first needed to get that part in town, he just came with a couple of tools like two screwdriver), attach the system to the wall again and ... the water just again flowed from the system via the over-pressure route! Got the system again from the wall, took the over-pressure part from the system, back to town again, no spare part available (needs to some from Colombo later this week), so trying to fix that part himself and now the water only drips out of the system. Slow enough to have warm water again! Most times we buy the groceries at Cargills: a supermarket where you can buy most things we need. But just be cautious if you want to buy something from the frozen section of the shop and there has been a power black-out in the last couple of days. Everything might have been frozen again, but it might not be suited for consumption! The supermarket is open from 8AM to 9PM, 6 days a week and everyday there is the same man standing at the entrance opening the door, taking in your bag and umbrella. Imagine having such a job! For vegatables we go the local market. Enough to get, especially lots of bananas! Speaking about electricity: last two weeks we have regularly black-outs. Almost every day we are without electricity for a couple of hours, mostly during daytime. The laptop luckily runs on the battery, but a black-out during evening, is quite 'funny': it really gets dark! Waiting with your flashlight switched on 'till electricity comes back again. But black-outs for just a couple of seconds are the worst: sitting behind a computer at school, no electricity. Computer switched off, work lost. After a few seconds electricity comes back on, computer restarts and after two minutes the pattern repeats itself! Experiencing that five times in 10 minutes isn't that funny at all. On our way to town we pass by a construction site of some government building. Everyday quite some people are working over there, but we have not seen any progression since we arrived end of August. They are clearly not working with pre-fab parts; everything is done at the site itself. Last Saturday I went to the barbershop, quite some experience. The man did not speak any English, so it was a surprise how I would leave the shop again. Luckily, he had one standard model and that was fine! Some minor problem: I'm taller than the average Sri Lankan and he was smaller than the average and there was no way to lower the seat: So I was almost laying on the chair, he was standing on his toes all time. But anyway, for 80 rupees (about 70 dollar cents) no reasons to complain! Before we leave or Australia, I'll go again... Last Sunday we went to the Methodist church and met a Canadian woman who was working as a volunteer in Painters home, a local orphanage. Nice to meet another westerner! In Andrea her class there is also a Korean boy, they also live here in Nurelia. We will visit them in the near future, just curious how a Korean family ends up here in Nurelia. Ad there is an older British couple that work as missionaries in the Methodist church: we already met them in February, but this last month they had been out of Sri Lanka and they just returned. Hope to visit them as well: enough new contacts over here! Tomorrow I hope to go to Colombo by bus to meet two friends from Holland. Leave early in the morning to arrive mid afternoon in Colombo. And Thursday we hope to come back to Nurelia by train. Andrea will be at school these two days and spend the evening and night at Matthew and Rebecca their place.

Conflict

Verschillende mensen hebben ons als eens gevraagd naar de veiligheid in Nurelia en Sri Lanka in het algemeen. Met het directe verzoeknummer van Carien wordt het tijd om daar wat uitgebreider over te schrijven. Allereerst, hier in Nurelia merken we er zelf weinig van: geen uitgebreide veiligheidsmaatregelen op straat, geen zwaarbewapende militairen, geen roadblocks. Indirect zijn er wel een aantal kleine dingen: een aantal bossen op de bergen rondom Nurelia zijn verboden gebied, een gezin hier in Nurelia is vertrokken, ze waren betrokken bij een Hindu tempel met mogelijke banden met de LTTE (Liberation Tigers of Tamil Eelam), voordat we hier kwamen, in juni, waren er soms op straat grootschalige controles waarbij voor de Indian Tamils naar hun papieren werden gevraagd, terwijl de Singalezen gewoon door konden lopen. Dat wat betreft ons dagelijkse leven, wat we direct zelf meemaken: weinig dus! Misschien goed om meer informatie over het conflict zelf te geven. Op Sri Lanka leven al verschillende bevolkingsgroepen, naar etniciteit: Singalezen (de grootste groep), Tamils en Indian Tamils en Burghers. De Singalezen en Tamils leven hier al eeuwenlang, de Indian Tamils zijn door de Britten vanuit India overgebracht, toen Ceylon nog een Britse kolonie was, om te gaan werken op de theeplantages. De Tamils leven vooral in het noorden en het oosten van het eiland, de Indian Tamils leven vooral in de zogenaamde Hill Country, daar waar de thee plantages zijn (o.a. hier in Nurelia dus). De Singalezen leven vooral in het westen, het zuiden en ook in de Hill Country. De Singalezen zijn met ongeveer 80% veruit de grootste bevolkingsgroep. De Burghers zijn afstammelingen van de Nederlanders toen die op het eiland waren. Veel Burghers zijn na de onafhankelijkheid naar Australia vertrokken. Onderverdeeld naar religie vormen de Boeddhisten de grootste groep, globaal gezien zijn alle Singalezen Boeddhist. Binnen de Tamils groep en de Indian Tamils zijn er verschillende religies vertegenwoordigd: het grootste gedeelte is Hindoe terwijl kleinere groepen of Moslim of Christen zijn. Op Sri Lanka zijn er op dit moment drie officiele talen: Singalees, Tamil en Engels. Deze drie talen zijn overal terug te vinden: er zin verschillende televisie zenders in de verschillende talen, verschillende kranten, de overheid werkt in drie talen etc. Er zijn Singalees talige scholen, er zijn Tamil scholen. Tamil wordt gesproken door de Tamils en de Indian Tamils, Engels wordt vooral gesproken door de meest welvarende klasse op het eiland (uit elke bevolkingsgroep). Toen Ceylon een Britste kolonie was heeft men vooral de Tamil bevolkingsgroep gebruikt om het eiland te besturen: de Tamils vormden de wat rijkere bevolkingsgroep in die dagen, de handelaren, technici, onderwijzers etc. De grootste bevolkingsgroep, de Singalezen, voelden zich achtergesteld en na 1948, toen Sri Lanka onafhankelijk werd, heeft men geprobeerd om dit meer gelijk te trekken: de overheid werd tweetalig zodat er voor elke positie eigenlijk twee mensen nodig waren: een Singalees en een Tamil. Op universiteiten kwamen veel meer Singalese sudenten, in het bedrijfsleven werden de Singalezen veel meer naar evenredigheid vertegenwoordigd, ofwel de emancipatie van een complete bevolkingsgroep kwam snel op gang. Maar ondanks deze ontwikkelingen en ondanks hun meerderheid bleven de Singalezen zich een achtergestelde groep voelen en ontstond er een beweging om het Singalees de enige officiele taal te maken op het eiland: de zogenaamde 'Sinhala Only' beweging. De overheid zou zich alleen vanhet Singalees mogen bedienen, het onderwijs zou volledig Singalees-talig moeten zijn etc. Drijvende krachten achter deze beweging waren vooral fanatieke Boeddhisten. Twee keer, in de jaren '50 en in de jaren '60, is een wet met deze strekking aangenomen, maar de uitwerking is nooit echt tot stand gekomen. Allereerst omdat het praktisch niet uitgewerkt kan worden maar ook omdat de Tamils zich effectief, op het politieke vlak, verzet hebben tegen deze wetgeving. En op deze manier had het nog jaren door kunnen gaan, maar binnen de Tamil bevolkingsgroep verscheen de LTTE op het toneel die zich gewelddadiger wilde opstellen tegenover de Singalese meerderheid. De LTTE heeft daartoe allereerst binnen de eigen bevolkingsgroep alle gematigde politici en andere opinie-makers geliquideerd en is daarna een aantal keer een gewapende strijd begonnen tegen de regering. En op dit moment is dat dus weer het geval (gisteren werd gemeld dat er nu weer vredesbesprekingen zullen zijn eind deze maand in Geneve), de LTTE verzet zich in het noorden en het oosten om te proberen het Elam koninkrijk weer tot stand te brengen. Elam was een Tamil koninkrijk dat ergens in (ik meen) 1200 voor ongeveer 15 jaar bestaan heeft. De LTTE is wat dat betreft erg fanatisch: men strijdt tegen de regering maar ook elke Tamil die het niet met ze eens is heeft voor z'n leven te vrezen. Het conflict is dus geen religieus conflict: Hindoeisme, Boeddhisme, Islam, Christendom, officieel is er vrijheid van godsdienst. Het Boeddhisme wordt ook erg beinvloedt door het Hindoeisme, het Boeddhisme heeft officieel geen goden (het is meer een filosofie dan een religie) maar het heeft een aantal van de 330 miljoen goden van het Hindoeisme overgenomen en vereerd die nu ook (hier in Sri Lanka tenminste). Het conflict is vooral een conflict over taal, Sinhala Only of meer oficiele talen: en daaruit volgend de invloed die een bevolkingsgroep in de maatschappij kan hebben. Tot nu toe is de strijd vooral in het noorden en het oosten van het eiland, omgeving Jaffna en Trincomalee. Dit komt vooral doordat de Indian Tamils zich niet actief opstellen, misschien dat dit vooral te maken heeft met de armoede binnen deze bevolkingsgroep. Ze werken hard op de thee plantages om het hoofd boven water te houden. Als deze mensen zich ook zouden gaan verzetten dan zou het geweld zich meer over het eiland verspreiden. Nu wordt er dus daadwerkelijk gevochten in het noorden en het oosten (en dat zijn grootschalige gevechten met zware wapens zoals we op tv kunnen zien) en zijn er af en toe aanslagen in de hoofdstad Colombo. Het noorden en het oosten zijn op dit moment eigenlijk ook niet toegankelijk voor toeristen en bij Colombo zijn de veiligheidsmaatregelen wel duidelijk waarneembaar: militairen op straat, roadblocks, controles etc. Er zijn ook daadwerkelijk aanslagen in Colombo geweest, het meest 'aansprekende' was de aanval van de LTTE op het vliegveld (+- 20 km buiten Colombo) waarbij een aantal verkeeersvliegtuigen vernietigd werden (ergens in de jaren '80, als ik me goed herinner). Dus als je nu bij het vliegveld komt dan zie je vooral veel militairen met zware wapens. Wat we zelf meekrijgen van het conflict komt vooral vanuit de krant en de televisie. Er is een engelstalig dagblad, Daily News, dat erg op de hand is van de regering. Er is een engelstalige tv zender dat het nieuws brengt en dat eigenlijk elke dag opent met het laatste nieuws omtrent het conflict, zowel militair als politiek. Maar verder merken we zelf dus niet veel van alles wat hier speelt. Sri Lanka is verder een veilig land: we lopen zonder problemen 's avonds laat hier buiten, hoeven niet bang te zijn voor onze spullen etc. Maar tegelijkertijd, wij zijn blank, we hebben geen last van politie etc. Naar we begrepen zijn veel Indian Tamils hier in Nurelia flink geirriteerd door de extra controles die er hier afgelopen juni waren en juist zij worden er tussenuit gepikt als ze op weg zijn naar bijvoorbeeld Colombo. Terwijl deze mensen zich juist tot nu toe buiten het conflict gehouden hebben!

Trip to Ella

Afgelopen vrijdag was het volle maan. 'Leuk', zul je zeggen, maar so what? Elke volle maan (Poya in het Singalees) is weer een vakantiedag in Sri Lanka, dus afgelopen vrijdag en zaterdag konden we er weer op uit: op naar Ella, een plekje waar het berglandschap overgaat in de vlakte naar de zuidelijke kust met schitterende vergezichten. Vrijdagochtend met de bus op weg naar Welllawaya, waar we volgens de Lonely Planet reisgids zouden moeten kunnen overstappen op een bus naar Ella. Eerst maar de bus naar Welllawaya zoeken, er is geen intercity bus die kant op. We stappen dus in de normale bus, dat wil zeggen een stadsbus van minstens 40 jaar oud waar we door de bergen mee rijden: smalle weggetjes, een oude bus met een dikke zwarte rookwalm erachter. In de bus heeft men boxen van huiskamerformaat op de radio aangesloten en in het bagagerek vastgemaakt. We zitten precies onder een box en kunnen de volle twee uur 'genieten' van Singalese muziek. Het is een aparte mix van muziek: een soort country muziek die we in de VS tegenkwamen, een steel guitar zoals we die op Hawai vaak hoorden en een 'klagerige' Sri Lankaanse stem die iets onverstaanbaars zingt. Twee uur kunnen we genieten van deze setting, gelukkig hebben we wel een zitplaats; en zo trekken we met een bus met ongeveer 60 Sri Lankanen dwars door de bergen heen. Ondertussen proberen we te weten te komen wanneer we in Wellawaya zijn en of we inderdaad daar een bus naar Ella kunnen krijgen. Dat valt niet mee als de ander geen Engels spreekt en wij geen Singalees. De ander lijkt maar niet te begrijpen waar we heen willen: naar Wellawaya of naar Ella? Het wordt ons duidelijk als we na twee uur opeens in Ella zijn: deze bus neemt een andere route dan in de Lonely Planet vermeldt staat en we zijn dan ook opeens op de plaats van bestemming. Niets geen overstappen in Wellawaya. Ella Rock Over de spoorbrug Wassen in de rivier Uitzicht vanaf Ella Rock We hebben een kamer gereserveerd in een klein hotel met een prachtig uitzicht over Ella Gap, het stuk waar de bergen abrupt overgaan in de vlakte naar de oceaan. Op naar Ella Rock, de hoge berg naast het stadje met een schitterend uitzicht over Ella Gap. Via kleine paadjes, stukken over de treinrails, over de spoorbrug (nee, gelukkig komt er niet net een trein aan, er komen er maar een stuk of vijf per dag), door thee plantages en door het bos komen we na ongeveer drie uur aan op de top. Geen paden met paaltjes of andere markeringen, gewoon maar vragen aan de lokale bevolking, die vaak aan het wassen is in het plaatselijke riviertje, hoe we ongeveer moeten lopen (wat dan ook aan aantal keer fout gaat). Maar boven aangekomen kunnen we dan genieten van een schitterend uitzicht, alle inspanning waard! Overigens, bij Ella zijn ook flink wat apen in het wild, nog een aantal gezien, ook vlak langs de weg. Apen bij Ella Afgelopen zaterdagmiddag zijn we met de trein teruggekomen naar Nurelia: 34 rupees, ongeveer 25 cent, koste de reis ;-) Eerst naar het station in Ella, om 1 uur vertrekt de trein. We kopen zo'n ouderwets kaartje bij een kantoortje waar de tijd stil gestaan lijkt te hebben: per telegraaf wordt de komst van de trein aangekondigd, grote handels om de wissels om te zetten, we wanen ons 100 jaar terug! Deze trein is 'without classes' wordt ons verteld, 'willen we nog steeds mee?' 'Eh ja, we willen toch terug naar Nurelia, en de bus hebben we al gehad'. Goed, deze trein heeft dus alleen derde klasse en doet er dubbele tijd over dan de bus: 4 uur op een houten bank in een treinstel dat we zelfs niet in het spoorwegmuseum zijn tegengekomen! De snelheid komt niet vaak boven de 20 km/uur! En we hebben ook weer geleerd dat als je van de ene wagon naar de andere wilt (tijdens het rijden!) en er geen doorgang is, dat je dan ook gewoon buitenom kunt. Op de treeplank staan, wachten tot de trein in een bocht is waardoor de treeplank van de andere wagon dichterbij komt en vervolgens gewoon snel overstappen! We zijn nooit te oud om te leren, dus wie weet... Maar de reis is weer prachtig, hoog door de bergen, dwars door de wolken (normaal doen we dat alleen per vlieguig, maar de rails liggen hier echt hoog in het gebergte!), vanuit de hitte in Ella komen we in de kou van de mist op Horton Plains en uiteindelijk weer door de theeplantages naar Nurelia! Kaartverkoop Telegraaf Helaas, ons mini-warmwaterketeltje waarmee we een paar minuten kunnen douchen, is kapot. Ze hebben ons beloofd dat ze het gaan maken. We hebben er niet veel vertrouwen in dat dat zeer binnenkort gebeurt.... Die paar minuten douchen lijken ons nu opeens heerlijke luxe! Helaas is sinds vandaag ook net de gasfles leeg (de wet van Murphy geldt wereldwijd), dus kunnen we helemaal geen warm water maken en ook niet koken. Natuurlijk gaat het net vandaag regenen (meestal regent het tegenwoordig 1 dag in de week en nog eens een keer een bui 's avonds, verder is het meestal mooi weer), en we zitten dus nu (zondagmiddag) in ons huisje naar buiten te staren naar de grijze luchten. Een kopje koffie of thee zit er niet in, ook geen lekkere douche of een warme maaltijd. Dat wordt voor vandaag water (we hebben ook geen koelkast) en brood (met beleg!) en vroeg naar bed. Het kan natuurlijk niet altijd feest zijn. Morgen maar een nieuwe gasfles in het dorp gaan halen... En inderdaad, de wet van Murphy geldt nog steeds: hebben we al eens aangegeven dat de elektriciteit hier best goed geregeld is, de hele maandag is er dus geen stroom! Geen warm water, geen gas en geen elektriciteit: als morgen het water ook niet meer uit de kraan komt, dan hebben we alles tegelijkertijd gehad. Last Friday it was full moon. 'Fine', you might say , but so what? Each full moon (Poya in Sinhala) is another vacation day here in Sri Lanka, so last Friday and Saturday we had time to travel again: to Ella, a small village where the mountains stop and the great plains to the southern coast start, with splendid views. Friday morning with the bus to Wellawaya, where we, according to the Lonely Planet, could find a bus to Ella. First we searched for the bus to Wellawaya, there is no intercity bus into that direction. So we step into a 'normal' bus, a bus at least 40 years old with which we travel through the mountains: narrow roads, an old bus with thick black smoke behind it. They fixed two 'living-room sized' speakers to the radio and the full two hours we may 'enjoy' the Sinhala music. It is a rather bizarre mix: kind of country misic from the US, a steel guitar as we heard being in Hawai and some 'complaining' Sri Lankan voice singing som words we can not understand. We enjoy this for two hours, but luckily we do have a place to sit; and so we continue the journey with a bus with about 60 Sri Lankans across the the mountains. Meanwhile we try to find out when we will arrive in Wellawaya and whether we can find a bus to Ella in that city. Not that easy to figure out: the other people do not speak English, we do not speak any Sinhala. They do not understand where we are going to: to Wellawaya or to Ella? It becomes clear when we suddenly arrive in Ella after two hours: this bus takes another route than mentioned in the Lonely Planet, so suddenly we are at our destination: no need to switch busses in Wellawaya. We have a reservation for a small hotel with splendid views over Ella Gap, the stretch where the mountains abruptly change into the plains to the ocean. We want to get to the top of Ella Rock, the high mountain next to the village with stunning views over Ella Gap. Via narrow paths, following the railway tracks, crossing the railway bridge (happily no train is coming, there are only a couple of trains a day), through tea plantations and through the forest we finally get to the top after three hours. No marked hiking tracks as in Holland, just ask the local people, often washing their clothes in the creek, for the direction. Arriving at the top we get rewarded with some stunning views, making the climb worthwhile. By the way, there are lot of monkeys near Ella, we saw a couple of them right along the road. Last Saturday afternoon we returned to Nurelia by train: 34 rupees, about 25 euro cents ;-) First to Ella railway station, the train departs at 13.00. We buy two of these old fashioned tickets in a small office where nothing seems to have changed in the last 100 years: old telegraph being used to announce the coming of the train. 'This train is without classes', they tell us, 'do we still wanna go by train?' 'Eh yes, we want to go back to Nurelia and do not want to go by bus.' Ok, this train only has third class wagons and the journey will take about 4 hours: double the time of going by bus: 4 hours on wooden benches in a really old train. The speed almost never is more than 20 kmph. We also learned that if you want to go from one wagon to another and there is no internal throughway, you always can go via the outside: just wait in the doorway and as soon as the train is in some curve (and the next doorway of the other wagon comes closer) just step to the next wagon. The journey is splendid again: high in the mountains, through the clouds (really high in the mountains!), starting with the heat in Ella, through the cold fog in Horton Plains and finally back in Nurelia.

Sri Lankan culture

Een verschilpunt tussen de cultuur in Sri Lanka en 'de westerse cultuur', als die al bestaat, is dat zaken vaak opeens, ad-hoc, zonder voorbereiding, opgepakt worden. Op vrijdag, bij het uitgaan van de school, krijgen alle leerlingen een papiertje mee waarop verteld wordt dat met ingang van komende maandag de school een half uur eerder uit is, 14.30 in plaats van 15.00. In Nederland zou dat eerst via ontelbaar veel vergaderingen met de ouders bediscussieerd worden, hier besluit men gewoon op vrijdag dat per maandag de leerlingen een half uur eerder uit zijn. Voor de John Knox school was er verleden week woensdag een parent meeting, zeg maar een soort spreekavond. Een aantal ouders wilde graag in een soort van oudercommissie gaan meewerken met het verbeteren van de school. Vrijdag ging er nog een tweede briefje mee met de kinderden: zaterdag om 09.00 uur is er een 'oprichtingsvergadering' van de parent association van de John Knox school. Wat men ging bespreken, een agenda, geen idee. Het gebeurde echter wel op korte termijn! Een ander voorbeeld: in de kerk werd verleden week zondag verteld dat men een aantal zaken wilde opstarten: door de week een bijbelstudie bij de mensen thuis, een jeugdkamp, een family week-end. Alles om het gemeenteleven te stimuleren (in Nederlandse bewoordingen). Vanochtend waren we weer in de kerk en werd er aan het einde van de dienst 'opeens' aangekondigd dat er deze week een jeugdkamp is. Einde mededeling. Dat is doorpakken; Maar waar het jeugdkamp is, wanneer het precies is, wie er mee kunnen, hoeveel het eventueel kost, geen idee! Oh ja, rondkijkend in de kerkzaal, echt veel jeugd is er eigenlijk ook niet in de engelstalige gemeente. 'Nou, dan moeten we allemaal maar zorgen dat er kinderen bijkomen'. Natuurlijk, doen we even voor deze week! Het is echt ontzettend leuk om al dit soort dingen mee te maken, het gaat allemaal zo anders dan we gewend zijn! We kijken elkaar af en toe wel eens aan: 'ok, naar onze begrippen gaat dit niet echt handig', het draait hier allemaal wat anders dan in Nederland, maar het draait wel! Tegelijkertijd is Sri Lanka hard bezig om veel moderne techniek te (gaan) gebruiken: de dekking van mobiele telefonie is over het hele eiland, satelliet-televisie, geld halen gaat gewoon via de flappentap. Bankzaken kun je verder via het internet regelen. De levering van elekriciteit is goed (in de maand dat we hier zijn hebben we misschien in totaal 1 uur geen elektriciteit gehad, alhoewel we wel bij een goede leverancier schijnen te zitten, andere gedeelten van Nurelia kennen vaker een black-out). Computers en allerlei randapparatuur kun je hier prima verkrijgen, alle software die je er verder bij kunt kopen is wel zo illegaal als het maar kan zijn (zit je in een postkantoor in Colombo met internetfaciliteiten, verschijnt er telkens een melding van Microsoft op het scherm dat er een illegale versie van Windows geinstalleerd is. Alle cd's hier te koop met games etc. zijn copieen, ik ben nog niets origineels tegengekomen). De kranten staan verder vol van allerelei maatregelen die genomen worden om het millieu te beschermen, nieuwe nationale parken te openen etc. Tegelijkertijd, als er hier een weg gerepareerd wordt dan stort men het gat in de weg vol met gruis, wals erover heen en het is weer klaar voor jaren. Groenten op de markt worden nog afgewogen met van die oude weegschalen met losse gewichten. Er bestaat verder vast geen APK keuring voor auto's, vooral de diesel is hier verschrikkelijk, zonder filter komen de zwarte wolken uit de uitlaat. Verder gebeurt hier nog veel met de hand: arbeid is goedkoop en in ieder geval goedkoper dan machines. Als er een gat in de weg gevuld wordt zijn er minstens 10 mensen bij betrokken: een opzichter, iemand die het gruis in het gat schept, een iemand die de wals bestuurt, twee mensen die verder op de wals meerijden, iemand die het verkeer regelt en de overige vier mensen staan gewoon toe te kijken. Een ander voorbeeld: gisteren zagen we dat er een zebra-pad aangelegd werd: gewoon een kwast en een pot gele verf en de banen werden op het asfalt aangebracht! Niets geen machines die dat automatisch doen! Ach ja, de strepen zijn misschien niet helemaal recht, maar het patroon is absoluut herkenbaar als zebra-pad en daar gaat het om. Misschien wel een van de grotere problemen: het verschil tussen de mensen. Heel veel is beschikbaar,maar het is absoluut niet voor alle mensen bereikbaar. Maar wat is het een mooi land, wat een vriendelijke mensen, wat een ervaring om hier voor langere tijd te kunnen zijn! (Ja, er is een nadeel aan dit land: iedereen denkt dat je als blanke niet kunt lopen. Elke tuktuk driver roept telkens weer: 'He Sir, need a taxi?' Soms om gek van te worden!) Zondagmiddag, mooi weer. Vanuit Nurelia hebben we een van de omliggende heuvels beklommen. Tussen de thee door, mooi uitzicht over Nurelia. Nurelia ligt zelf op ongeveer 1900 meter, we zijn naar een top op 2100 meter gelopen. Heerlijk om een vrije middag te hebben. Thee is het belangrijkste product van de omgeving, alle heuvels rondom Nurelia zijn volgeplant met theestruiken. Echt goede thee die je hier kunt krijgen, gemaakt van de jongste, groene blaadjes van de struiken. One difference between Sri Lankan culture and 'the western culture', if existing at all, is the fact that things often are being handled on short notice, sometimes without any preparation. Last Friday, at the end of the school day, all pupils got a letter for their parents telling that, starting this Monday, the school would close at 14.30 instead of 15.00. In Holland it would take a couple of meetings in which this would have been discussed over and over again, here in Sri Lanka they just decide at Friday and start with it the next Monday! John Knox School had a parent meeting last Wednesday. A couple of parents wanted to start a Parents Association of John Knox in order to improve all kind of things at school. Last Friday the pupils got a second letter: Saturday at 09.00 hour there will be a start meeting of the Parents Association. The topics to be discussed, an agenda, no idea! But it certainly was on a short notice! Just another example: last Sunday the pastor in church told the congregation that they wanted to start a couple of activities: a Bible study on Wednesday, a youth camp, a family week-end, all to strengthen the (English) congregation. This morning we attended the service again and at the endit suddenly was announced that there would be a youth camp this coming week. End of the anouncement. Pretty fast, all aranged in one week. However, what will be the location for the youth camp, when will it exactly take place, who can go, what will it cost, no idea! Oh, by the way, looking at the congregation, there is not that much outh at all. 'Well, make sure that we get some extra kids before this week'. Sure, no problem! It is great to notice all these kind of things, it is so different from what we are used to. We just say to eachother: 'ok, not the way we would handle things', on the other hand, things do get arranged! Sunday afternoon, pretty weather. From Nurelia we climbed one of the surrounding hills. Through the tea plantations, nice overview over Nurelia. We climbed to a top at 2100 meter. Great to have an afternoon off. Tea is the most important export product of this area, all hills around Nurelia are full of tea plantations. Real good tea you can get here, produced from the young, light green leafs.