Sri Lanka, Nurelia

Sri Lanka Aankomst 28 augustus. De hitte is direct voelbaar om 20.00 als we de terminal op het vliegveld verlaten. Ongeveer 30 graden en een luchtvochtigheid die heel hoog moet zijn. Mensen die naar je roepen: geld wisselen, taxi en wat nog al niet meer. Als westerling ben je hier een wandelende portemonnee. Maar de mensen zijn ook ongelofelijk vriendelijk. Sri Lanka, is het niet gevaarlijk met alle berichten je je vandaar hoort? Tamil Tijgers die aanslagen plegen, gevechten in het noorden van het eiland. En al op het vliegveld zien we de zichbare tekens van al die krantenberichten: heel veel militairen, redelijk zwaar bewapend overal waar we kijken. Ook onderweg naar het hotel: roadblocks, controle etc. Maar tegelijkertijd: iedereen is vriendelijk, en je ziet wel militairen maar bijna altijd kan iedereen gewoon doorrijden. Ze zijn er, maar niet op de voorgrond. De onlusten zijn dan ook vooral in het noorden van het eiland. Colombo, waar we aankwamen, ligt in het westen van het eiland en Nuwara Eliya, waar we gaan 'wonen', ligt midden op het eiland. Alles ver weg van de gebieden waar je over leest in de krant. Maar als we het dan toch over risico's hebben: grotere risico's hier zijn op het eerste gezicht het verkeer: je rijdt hier met je auto waar er plek is op de weg, links, rechts, onder, boven, maakt allemaal niet uit, als je er maar komt. En alles gaat toch altijd weer goed, geen enkel ongeluk gezien. Of wat te denken hoe men hier de tank vult bij het de pomp: motor afzetten, niet roken bij het tanken, ach, dat is misschien in andere landen een goede regel, maar hier in Sri Lanka hoeft dat niet. Je motor afzetten bij het tanken kost alleen maar tijd, gewoon laten draaien dus! 's Avonds om 21.00 uur in het hotel. Een nacht in een hotel, de dag daarop naar Nuwara Eliya. 29 Augustus, om 08.00 uur vertrekken we met de auto naar Nuwara Eliya. Een afstand van misschien 250 kilometer, we doen er 6 uur over. De doorgaande wegen hier zijn smal en met veel bochten, dwars door het berggebied. De gemiddelde snelheid in ongeveer 50 kilometer per uur. Hele stukken steil omhoog, de berg op. En ja, als het dan niet helemaal goed zit onder de motorkap dan wordt het een 'beetje' te heet bij de motor. Maakt niet uit, langs de kant van de weg staat iemand met een tuinslang iets onduidelijks te doen (iets met matjes schoon spuiten terwijl ze midden in de modder liggen). Even stoppen, motorkap open, tuinslang richten op de nog draaiende(!) motor, kijk uit voor de stoom en na een minuut of wat staat de temperatuurmeter weer ongeveer in het midden. Nog even aan wat moeren draaien en we kunnen weer verder! Verder over de doorgaande weg, in gebruik door honden, koeien, paarden, voetgangers, fietsers, brommers, auto's, trekkers, bussen en vrachtwagens. Voor onze westerse ogen gewoon een chaos. Maar wat is het land toch mooi, fantastisch om het weer terug te zien na februari toen we hier ook mochten zijn: alles groen, palmbomen, rijstvelden, bossen, thee etc. En mensen in de meest kleurige kleding. 's Middags komen we aan in Nuwara Eliya, ook wel Nurelia genoemd. Een van de leerkrachten van de school die we in februari ontmoet hebben was heel blij ons weer te zien en liet dat ook duidelijk merken door haar woorden en gebaren. Wat voelen we ons welkom! En dan naar ons huisje wat er voor ons geregeld is: we zijn benieuwd, wat zal het zijn? Met de auto de helling op van een van de heuvels waar Nurelia op gebouwd is. Steil omhoog, hier wil je echt geen helling proef doen. En dan zijn we er: de hele familie van de verhuurders staan ons op te wachten, geen idee wie we allemaal een hand moeten geven maar het zal wel. En het huisje is fantastisch: een woonkamer, twee slaapkamers (ja, genoeg ruimte voor mensen die langs willen komen), een keuken en een douche, elektriciteit, een radio, een tv (fantastisch, al die programma's in het singalees, waarschijnlijk gaan we net zoveel kijken als in Nederland waar we helemaal geen tv hadden), geen wasmachine (toch maar in de rivier ;-) ) en geen koelkast, dat wordt dus vaak boodschappen doen. We zijn hier echt heel blij mee, hier mogen we 3 maanden gaan wonen. Maar er moet natuurlijk ook een huurcontract getekend worden: even een papiertje pakken, er opschrijven dat we het huisje voor zoveel duizenden rupees huren, dat onze namen Andrea en Wouter zijn, nummers van onze paspoorten erbij, handtekening erop: dat voeldoet prima. Huur betalen, verhuurder zet z'n handtekening en we hebben een geldig huurcontract. Prachtig toch, wat nou computers, wat nou adminstraties bij woningverhuurders: gewoon een kladpapier, wat engelse woorden, twee handtekeningen en dat is het. Alles kan heel makkelijk zijn! Daarna nog even naar het centrum gelopen, we moeten nu zelf voor ons eten gaan zorgen, wat kunnen we kopen en waar? Valt alles mee, er is een soort van supermarkt waar we redelijk wat kunnen kopen: rijst, groenten, zout, thee, koffie, brood, jam. Alleen deze eerste dag besluiten we toch maar om naar een restaurantje te gaan: niet helemaal duidelijk wat we krijgen maar het smaakt prima. En voor 3.85 euro voor twee personen kunnen we het nog wel eens doen! Het is nu 20.15, we gaan maar eens vroeg naar bed, hopelijk kunnen we dit morgen op de weblog plaatsen. Gisteren vertrokken we uit Australia, nu, anderhalve dag later zitten we in ons huisje in Sri Lanka, ongelofelijk moe en vol van nieuwe indrukken. Maar bovenal dankbaar naar God, Hij heeft ons hier weer veilig gebracht, ons alles gegeven wat we nodig hebben: een dak boven ons hoofd, eten, drinken, gezondheid! Een paar foto's vanuit Nurelia: als eerste het uitzicht vanuit ons huis. Het ligt op een helling en we kijken uit over een gedeelte van Nurelia. Op de tweede foto is ons huis te zien, fantastisch, zijn we heel blij mee. De twee volgende foto's zijn de woonkamer, klein maar alles wat we nodig hebben. En tenslotte de keuken, niet vergelijkbaar met Nederland maar prima te gebruiken. >>> Sri Lanka. We arrive August 28 and immediately feel the heat as we leave the terminal at the airport around 20.00 hr. It's about 30 degrees and the humidity must be really high. People all around are calling us: changing money, need a cab and all kind of other things. As westeners we seem to be a walking wallet. But on the other hand, the people are incredibly friendly. Sri Lanka, isn't it dangerous considering the news you hear from overthere? Tamil Tigers committing terrorist attacks, fightings in the northers area of the island. And already at the airport we see the first signs of all that news: army, quite heavily armed everywhere around. On our way to the hotel: roadblocks, security checks etc. But at the same time: everybody is friendly, you see the army but you can almost just drive through. The army is there, but more in the background. The fightings are centralized in the northern part of the island. Colombo, where we arrived, is in the western part and Nuwara Eliya, where we are going to live, is in the middle. All far away from the areas you read about in the newspapers. But talking about riscs: a bigger risc on first sight is the traffic: you drive your car where the road is empty, on the left side, right side, beneath, on top, it doesn't matter, as long as you reach the destination. But we haven't seen any accident at all, so the must be good drivers. Or what would you say about the way of filling up your car: stop the engine, no smoking, may be a good rule in other countries, but not here in Sri Lanka. Stopping the engine while filling up just takes time, so just leave it running! Around 21.00 hr we were in the hotel. Just one night, next day leaving for Nuwara Eliya. August 29, at 08.00 hr we leave Colombo for Nuwara Eliya. A distance no more than 250 kilometers, it takes us 6 hours. The highways are narrow, straight through the mountainous areas. The average speed is about 50 kilometers an hour.Steep ascends onto the mountains. And yes, if something is wrong with the engine, the temperature of the engine will be a 'little' too high. Doesn't matter, on the side of the road somebody is doing something undefined with water (cleaning floor tiles while they just lay down in the mud). So we stop, open the engine compartment, throw the water at the engine (Still running!), watch out for the steam and after a couple of minutes the engine temperature is ok again. Just fix some screws and we are on our way again! Continuing our journey on the highway, a road being used by dogs, cows, pedestrians, byciclists, mopeds, cars, busses and trucks. For us as westeners just chaos. But the country is beautiful, fantastic to be back since Februari when we were in Nuwara Eliya as well: everything is green, palmtrees, fields with rice, forrests, tea etcetera. And people in the most coloful clothing. In the afternoon we arrive in Nuwara Eliya, alls known as Nurelia. One of the teachers of the John Knox school we met in Februari is glad to see us back and shows that by the words she uses and her gestures. We feel welcome! And then up to the house they arranged for us: we are very curious, what will it be? With the car going up unto one of the hills Nurelia has been built upon. Steep ascend, not a place you want to do your driving examination! And here we are: the whole family of the people who are letting the house to us are waiting, no idea who we are shaking hands. The house is fantastic: a living room, two bedrooms (yes, enough space if people want to come over to Sri Lanka), a kitchen and a bathroom, electricity, a radio, a television (great, all programs in Singalesh), no washing machine, no refridgerator, so we will be going out for buying our groceries quite often. We are rally happy with this, a place to live for the coming three months! But ofcourse, we need to sign some contract: just take a piece of paper, wirte down that we rent the house for a x number of rupees, write down our names Andrea and Wouer, our passport numbers, signatures: that's it. Pay the rent, the others put their signatures on the paper and voila, we have a valid contract! Why the need for computers, why big databases: just a small piece of paper, some english words, couple of signatures and that is it. Everything can be really simple. Afterwards we walk down to the village center, we have to take care of our groceries, what can we buy and where can we buy it? There is a kind of supermarket where we can buy most of the things we need: rice, salt, tea, coffee, bread, jam. But just for this first day we decide to have dinner in some restaurant: not exactly clear what we get but is quite tasteful. And just euro 3.85, so we can do it more often. It is now about 20.15, we will go to bed early, hopefully we can place this on our weblog tomorrow. Yesterday we left Australia, now, 1.5 day later we arrived safely in our house in Sri Lanka, tired but full of new impressions. But above, thankful to God our Father, He brought us here safely, He provided us with all we need: ahouse, food, a good health! Below just a couple of pictures from Nurelia: the first one showing the view from our house. It is on a hill and we look over a part of Nurelia. The second picture shows our little home, we are really happy with it! The next two pictures show our living room, small but all we need. And finally the kitchen, not up to Duch standards but enough for us to cook our own meals!

Op weg naar Sri Lanka

Onderweg, veilig geland op Singapore. Over een uurtje het vliegtuig in richting Colombo. Afgelopen dagen nog aardig wat dingen meegemaakt. Gisteren weer naar de Christian Reformed Church geweest, afscheid van een dominee meegemaakt met toespraken van kerk, genabuurde (klopt dat woord, klinkt wel tale kanaans) gemeenten, classiskerken, synodeafgevaardige etc. Alleen de burgemeester ontbrak. Dat deden we in California toch beter, daar duurde het tenminste nog 3 maanden voordat de predikant vertrok. 's Avonds nog bij een Christy 2 (voor insiders) op bezoek geweest, niet te geloven dat we daar weer zo'n iemand tegenkomen, we voelden ons al gelijk weer thuis. Maar zonder gekheid, het is geweldig om weer mee te maken hoe gastvrij mensen zijn. Ze boden ons hun huis al aan voor een gedeelte van de maand december en januari, als we eventueel nog niets gevonden zouden hebben tegen die tijd. Ook de vrouw waar we nu verbleven bood aan dat we eventueel als het nodig is nog wel kort bij haar kunnen verblijven als overbrugging naar een eigen huis als het nodig is. Fantastich toch!Ofwel, we hebben besloten om ons in Perth te gaan vestigen en Adelaide toch maar achterwege te laten. Perth beviel heel goed, we hebben echt het idee dat God ons daar een plek geeft waar we ons ook thuis zullen voelen. Andrea heeft afgelopen woensdag op een Australische school rondgekeken en zich daar al weer thuis gevoeld, dus wie weet kan, ze hebben daar eventueel nog iemand nodig met ingang van het nieuwe jaar (start eind jauari). Er werd gisteren in de kerk nog expliciet naar gevraagd of we ons in Perth zouden vestigen in verband met werk op die school. En anders, werd er overal gezegd, zijn er genoeg andere jobs, de teachers zijn niet aan te slepen. Wouter heeft contact met iemand die binnen een IT bedrijf werkt waar ze ook mensen nodig hebben, ook dat wordt verder opgestart door het CV naar het bedrijf te sturen vanuit Sri Lanka. Alles zijn nog eerste contacten, maar het is fijn dat er ontzettend veel mogelijkheden lijken te zijn. Nu onderweg naar Sri Lanka, we hebben zaterdagavond nog contact gehad en er was een huisje geregeld! Maandagnacht hopen we in Negombo te slapen en dan dinsdag met de auto omhoog naar Nuwara Eliya. We zijn heel benieuwd hoe we het daar zullen aantreffen, waarschijnlijk niet veel veranderd sinds februari. Maar nu wordt het onze woonplaats! Voor drie maanden, net zolang als we nu uit ons huis in Arnhem zijn. Dat is toch een hele tijd, als we bedenken wat we de afgelopen 3 maanden allemaal meegemaakt hebben en waar we allemaal 'gewoond' hebben. We zouden natuurlijk graag de engelse vertaling elke keer bijvoegen (serieus, we kunnen zien dat het vanuit de VS en vanuit Australie gevolgd wordt) maar de tijd ontbreekt, we hebben telkens maar kort toegang op internet. Hanna, stel Dorien niet teleur, je hebt vast wel een kwartiertje over op je werk.... Kun je gelijk aan onze schrijfsels schaven.

Perth 3

Afgelopen twee dagen zijn we vanuit Perth naar het noorden gereden, ongeveer 300 kilometer naar Nambung National Park. Ondanks mid-winter is het prima uit te houden, het zal ongeveer 25 graden geweest zijn en volop zon. Warmer dan we verwacht hadden, we hadden dus alleen spijkerbroeken bij ons vanuit Perth ;-( Omdat het geen vakantietijd is, was het daar lekker rustig, kilometers gereden zonder mensen tegen te komen. Het is hier ook precies de tijd van de wild flowers, de hele woestijn staat in bloei. Het strand is ook prima, mooi wit zand, niet al te druk ;-), dolfijnen, pelikanen en schitterend blauw water. Maar Nambung National Park staat vooral bekend om the Pinnacles, rotspunten die recht omhoog wijzen. Prachtig om met je auto tussendoor te rijden, maar je kunt er ook prima lopend tussendoor dwalen. En zogenaamde stromatolites, eencellige beestjes uit de 'oertijd' (qua evolutie), die er ongeveer 1200 jaar over gedaan hebben om onderstaand circeltje (gefotografeerd in het water, met zon en wolken reflecterend) op te bouwen. We hebben nu de mogelijkheid om wat foto's te uploaden, dus dat geeft een kleine indruk van wat we hier te zien krijgen. Afgelopen week ook 's avonds nog in Perth geweest, mooi uitzicht over het centrum van de overzijde van de Swan river. Perth en omgeving is echt mooi, mooie plek om eventueel te gaan wonen. Nog een laatste foto van eerder deze week, Wave Rock (zie een van de eerdere postings). Het is nu zaterdag, een rustige dag; een laatste week-end hier in Perth en dan hopen we maandag naar Sri Lanka te vliegen. Weer een heel ander iets, maar we hebben er zin in. We zijn benieuwd hoe het precies zal zijn in Sri Lanka, Nuwara Eliya. We hoorden de laatste keer dat de huisvesting er waarschijnlijk zou zijn, dat hopen we dan maar ;-). Alles zal wel goed komen, gewoon iets flexibeler zijn dan anders.

Perth 2

Een nieuwe update vanuit Down Under. Het thuisvoelen hier begint langzaam te komen. Alles doet hier denken aan California, alleen is het hier buiten de stad nog veel leger en uitgestrekter. We zijn nu net twee dagen buiten de stad naar Wave Rock geweest, ongeveer 350 kilometer ten oosten van Perth bij Hyden. Zodra je de suburbs van Perth verlaat rijd je in de middle of nowhere en duurt het ongeveer 1.5 uur voordat je het eerste stadje bereikt: Brookton met ongeveer 1000 inwoners, een tankstation, een supermarkt en een paar winkels. Dan nog een uur en danben je in Corrigin, zo mogelijk nog kleiner. En Hyden is helemaal niets (400 inwoners), behalve een prima hotel waar we konden overnachten. Vandaag weer langzaam teruggereden en de eerste echte regendag meegemaakt. De reservoirs zijn nog te leeg dus ze zijn er hier blij mee aan het einde van de winter. Afgelopen zondag naar de Christian Reformed Church geweest, prima zondag verder gehad. Het engels is alweer goed teruggekomen, we konden het prima verstaan en spreken. Andrea heeft alweer met twee leerkrachten gesproken en kreeg al de uitnodiging om eens te komen kijken op een school hier in de buurt van Perth: ze zochten nog een leerkracht voor volgend jaar, dus wie weet... Zoals gezegd, het lijkt hier op California: brede wegen dwars door de stad met veel op- en afritten, dezelfde grote winkels en winkelcentra, dezelfde manier om wisselgeld terug te geven (eerst het briefpapier en daar bovenop het muntgeld, probeer dat maar eens in je portemonnee te 'gieten'), dezelfde berg plastic tassen als je iets koopt in de supermarkt. Maar het is ook anders, gewoon Australia: uitgestrekter (Thies, je kunt hier nog genoeg Vinex wijken bouwen met beton!), links rijden, betere sociale voorzieningen gezien een lager aantal daklozen dat we zien, een goed functionerend openbaar vervoer stelsel, minder een 'Hi there, my friend!' mentaliteit, mensen zijn iets afstandelijker (al hoewel we al gelijk contact hadden in de kerk). Afgelopen zaterdag waren we in Yancep National Park, waar we nog koala's gezien hebben, naast de standaard kangaroo's en kookabura's etc. Mooi om dat hier allemaal in het wild te zien. Verder zijn er hier heel andere vogels dan in Nederland, we zien en horen hier voortdurend papegaaien en parkieten en allerlei vogels waar we de naam nog niet van weten. Omdat we op dit moment nog gebruik maken van internetcafe's voor internet kunnen we nog niet foto's op de site plaatsen, dat komt later nog hopelijk. Dan hopen we ook wat meer op e-mails te reageren, bedankt alvast voor alle reacties! Nu nog een paar dagen Perth, onder ander Pinnacles Desert, en daarna richting Sri Lanka...

Perth, 17 augustus

Vanuit een internetnetcafe een kleine update vanuit Perth. Gisteren vanuit Singapore doorgevlogen naar Perth. Vliegtuig zat niet helemaal vol, we hadden drie stoelen met z'n tweeen dus iets meer geslapen. Als immigrant een eerste keer Australia binnenkomen stelde niet veel voor: een stempel bij ons visum in het paspoort en dat was het. 'Nog iets aan te geven?, Nee, loop maar door. En daar waren we dan, in ons nieuwe vaderland. Dat voelt nog helemaal niet zo, we zijn eigenlijk nog gewoon op vakantie en dat we straks in Nederland terugkomen om jullie te vertellen hoe het voelt om emigrant te zijn... Vanaf het vliegveld in de huurauto (links rijden) naar Kelmscott gereden, waar we kunnen verblijven bij Australische familie van mensen uit Arnhem. Na een lange nacht zijn we vandaag Perth ingegaan, prachtige stad. Alleen, als je hier om half drie 's middags nog ergens wilt gaan eten, vergeet het dan maar. Lunchtijd is waarschijnlijk om twee uur afgelopen, dus dat betekent lang zoeken voor jet iets vind. Perth ligt verder schitterend aan de Swan river, vanuit Kings park hadden we schitterend uitzicht over de stad en de rivier. Al veel Australische planten (eucalyptus, banksia, banga's) gezien en vogels gezien/gehoord (parkieten, papegaaien). Volgende keer meer, we gaan nu terug naar Kelmscott met de trein.

Singapore, 6.50 local time

Goede reis gehad tot nu toe, afscheid genomen op Schiphol van familie en vrienden uit Arnhem. Bedankt dat jullie er waren, we hebben er van genoten. Nog steeds onwerkelijk, weg uit Nederland voor waarschijnlijk een lange tijd. Maar om er in te komen: we zaten in het vliegtuig naast een Australier die net een jaar in Nederland geweest was. Volgens hem zou Australia echt goed gaan bevallen, dus dat kan niet meer mis gaan ;-) Over 2.5 uur vertrekt het vliegtuig naar Perth. We hebben nu de tijd om hier op het vliegveld rond te lopen. Dezelfde orchideeen die er drie jaar geleden waren, staan nu weer volop te bloeien. Prachtig vliegveld en free internet, wat wil je nog meer. Verder zijn we blij dat we binnen kunnen blijven, want ondanks de vroege ochtend is het hier al tegen de dertig graden en een luchtvochtigheid die in de buurt van de 90% zal liggen. Hopelijk kunnen we meer laten horen als we in Perth aangekomen zijn. Jullie liggen nu te slapen (00.50 nederlandse tijd), wij gaan nog ongeveer 8 uur door (2 uur wachten en 6 uur vliegen) voor we in Perth hopen te zijn.

Op weg naar Perth...

Morgen is het eindelijk zover, vertrek naar Perth. Om 11.50 hopen we vanaf Schiphol te vertrekken, op naar de winter in Perth. Volgens de verwachting moet het mooi zonnig weer zijn als we woensdag aankomen, graad of 20. En de dagen daarop hetzelfde. Geen slechte overgang van zomer naar winter, zulke winters kunnen we wel aan. Nu nog een laatste middag in Nederland. De regen komt met bakken naar beneden hier in Zeeland. Deze ochtend nog met Sri Lanka gebeld: men was nog bezig met huisvesting. Waarschijnlijk gaat het echt uitkomen wat we voorspeld hebben: alles is pas geregeld op het moment dat we aankomen, zeker niet eerder. Maakt niet uit, we hebben er veel zin in. Eerst nu twee weken vakantie in Perth. Finally, tomorrow we leave for Perth. At 11.50 we hope to fly from Schiphol Airport on our way to winter in Perth. According to the weather forecast it will be a sunny day when we arrive, about 20 degrees. Not a bad transition from summer in Holland to winter in Australia. And now a last afternoon in the Netherlands, it is raining cats and dogs overhere in Zeeland. This morning we made a phonecall to Sri Lanka: they were busy with arranging housing for us. Most probably it will be as expected: everything will be arranged the moment we arrive, certainly not before. It does not matter that much, we enjoy going to Sri Lanka. But first, two weeks of vacation in Perth.

Afscheid van familie

Gisteren hebben we afscheid genomen van de hele familie. Ouders, broers en zussen (al of niet aangetrouwd) en neefjes en nichtjes waren er in Barneveld. Goede gelegenheid om iedereen voor het laatst te zien, afscheid te nemen. Toch een onwerkelijk gevoel dat we op dit moment hebben: telkens aan het afbouwen in Nederland, afscheid nemen, zaken opzeggen. Nog niet de kans aan het positieve te beginnen: weer opnieuw dingen gaan opbouwen, nieuwe mensen leren kennen, weer een eigen plek vinden waar we kunnen wonen etc. Het wordt echt tijd dat we vertrekken, gewoon om dat afbouwen te stoppen en de opbouw te beginnen. Toch ook een heel ander gevoel dan negen jaar geleden toen we naar de VS vertrokken. Toen wisten we toch dat het maar voor een paar jaar zou zijn, dat we tussendoor nog wel eens terug zouden komen naar Nederland. En nu, toch een afscheid voor langer. Geen idee wanneer we elkaar weer terug zien. Toch een definitiever afscheid, alhoewel een aantal familieleden al aangegeven hebben zeker langs te zullen komen, daar wachten we dan maar op. Yesterday we had a farewell party with our family. Parents, brothers and sisters (in law). A good opportunity to see everybody for a last time, to say goodbye. We have some unrealistic feelings at the moment: finishing things in the Netherlands, saying goodbye to people. We have not had a chance to start the positive things: getting to know new people, finding a new place to live etc. It's getting time that we depart: stop finishing business, start building our new life. Very different fromm the situation nine years ago when we departed for the US. At that moment we knew it would be just for a couple of years, that we would visit the Netherlands in those years. Now it is a more definitive farewell, although some family members already indicated that they will certainly come by in Australia. Just waiting for that ...

10 dagen

Nog 10 dagen, de laatste dagen in Nederland. Vandaag heerlijk gelopen rond Zwolle, de IJssel, 16 kilometer. Echt Nederlandse wolkenluchten, water, weiland. Prachtig, mooie dag, veel zon. Ten more days, the last days in the Netherlands. Today we hiked near the town Zwolle, in the north east of the Netherlands, the river IJssel, 16 kilometers. Real dutch skies, water, meadows. Beautiful day, lot of sun.

Emigratie jaren '50

Zat nog te bladeren in een jeugdboek dat in de jaren '50 verscheen. Gekheid als je het met de ogen van nu bekijkt. Altijd handig, een reisschrijfmachine, daar verbleekt de laptop van nu bij.... En ja, met een wonderdier 'de trein' reizen, zeg nou zelf, dat is toch veel beter dan met zo'n vliegtuig. "Zo'n gezellig praatje maakt de reis kort. We zijn zo in Brussel." In Brussel stapte er een dame en een heer in, waardoor de intieme sfeer van zo even weg was. De trein had haar rusteloze tocht naar het Zuiden weer voortgezet. De drie pioniers zochten tegen de avond de restauratiewagen op, waarbij ook ingenieur Van der Hoop zich had aangesloten. Het was een ongewone sensatie, om in een sneltrein een heerlijke warme maaltijd te gebruiken. Toen zij nog wat bleven napraten zei Van der Hoop. "Ik heb over uw plannen nog eens nagedacht. Zoals ik U al zei, zou ik graag wat voor U doen. Ik ben procuratie-houder van een grote machinefabriek. In Melbourne hebben wij een vertegenwoordiger, waarmede ik prive correspondentie onderhoud." Hier moest hij even onderbreken voor de treinconducteur, die de kaartjes kwam knippen. Toen dit gebeurt was, vervolgde hij zijn relaas. "Ais U de moeite eens zult willen nemen, om daarheen te reizen, zal ik U graag een aanbevelingsbrief voor hem mee. geven. Wie weet hebt U voor het een of ander zijn medewerking nodig. Hij zal U stellig graag van dienst zijn." "Als we tijd hebben om een reisje naar Melbourne te maken, zullen we graag uw brief gaan overhandigen" verzekerde Boer Vos hartelijk. "Je weet nooit hoe het kan lopen. Zover ik het kan bekijken, duiken we straks voor een paar maanden de rimboe in, maar ja men kan nooit weten." Op zijn kleine reisschrijfmachine tikte ingenieur Van der Hoop de brief en overhandigde hem aan Boer Vos, die hem in zijn portefeuille wegstopte. In Parijs namen zij afscheid van de vriendelijke ingenieur. Ook de Franse dame en heer verlieten de trein. Hans en Flip maakten van de gelegenheid gebruik om hun stijve ledematen eens uit te strekken en begaven zich op het enorme perron van het Gare du Nord. Hans genoot van het altijd romantische en aantrekkelijke wonderdier "de trein". Het was hoog tijd voor vertrek toen Boer Vos zijn gezellen weer tot de werkelijkheid terugriep. "De Farmer roept", lachte Flip. "Laten we maar gauw gaan anders gaat 'ie alleen kangeroes vangen"

Lege sleutelbos

Een lege sleutelbos. Voor ons het teken dat we Nederland gaan verlaten. De voordeursleutel verdween al begin juni, de schoolsleutel van Andrea verdween eind juni, de sleutel van Wouter zijn werk werd afgelopen vrijdag ingeleverd, net zoals de sleutel van de (lease)wagen. Een lege sleutelbos. Ook het begin van het opnieuw opbouwen van je leven. Over 13 dagen gaat het beginnen. Waar gaan we terecht komen? Adelaide? Waar komen we te wonen, kunnen we op korte termijn ons eigen huis gaan kopen. Weer een sleutel toevoegen aan de lege sleutelbos? Weer gaan solliciteren, kunnen we allebei werk vinden als we in November ons echt gaan vestigen? Tegen die tijd loopt het tegen de zomervakantie Down Under, misschien een extra uitdaging bij sollicitaties. Van familie kregen we nog een cd als afscheidskado, een Australische versie van de Psalmen voor Nu. Heel anders dan de bekende cd's, maar bijzonder mooi om naar te luisteren. Sons of Korah als je meer informatie wilt, de cd's zijn ook in Nederland te krijgen (al dan niet via special import) An empty key ring. For us the sign that we are going to leave the Netherlands. The key of our front door disappeared in the begin of June, the key of the school where Andrea was working was removed in the end of June. Wouter his key for the office was returned last friday, as well as the key of the lease car. An empty key ring. The begin of building up your new life. Within thirteen days it is going to start. Where will we land? Adelaide? Where will we live, can we buy our own house? To add a key to the empty ring? Looking for a job, can we find a new job end of November when we hope to settle? From family we got a cd as farewell, an Australian version of the Dutch 'Psalmen voor Nu'. Different from the Dutch cd's, but beautiful to listen to. Sons of Korah if you want to have more information, via special import you can get them in Holland as well.